Kontrola kompleksowa gospodarki finansowej Miasta i Gminy Mońki

przeprowadzona w Urzędzie Miejskim w Mońkach

przez inspektorów Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku

         Ustalenia kontroli zostały zawarte w wystąpieniu pokontrolnym z dnia 21 grudnia 2005 roku (znak: RIO.I.6011 - 15/05), o treści jak niżej:

                                                                           Pan

Zbigniew Męczkowski

                                                                                              Burmistrz Moniek

         W wyniku kompleksowej kontroli gospodarki finansowej gminy Mońki za okres 2004 r., przeprowadzonej w Urzędzie Miejskim w Mońkach, na podstawie art. 1 ust. 1 oraz w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1992 roku o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 577 ze zm.) przez inspektorów Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku, stwierdzono nieprawidłowości i uchybienia opisane w protokole kontroli, którego jeden egzemplarz pozostawiono w kontrolowanej jednostce.

Zakresem kontroli objęto m.in. regulacje wewnętrzne dotyczące ustroju i funkcjonowania gminy oraz jej jednostek organizacyjnych, funkcjonowanie kontroli wewnętrznej, prowadzenie rachunkowości, gospodarkę pieniężną i rozrachunki, wykonanie budżetu, w tym realizację wybranych dochodów oraz wydatków, udzielanie zamówień publicznych, realizację zadań zleconych i realizowanych w ramach porozumień, gospodarowanie mieniem komunalnym, rozliczenia budżetu z jednostkami organizacyjnymi.

W sferze prowadzenia rachunkowości stwierdzono, że kontrolowana jednostka nie zachowała częstotliwości sporządzenia inwentaryzacji materiałów, określonej w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) oraz w wewnętrznych uregulowaniach. Mianowicie, ostatnia inwentaryzacja materiałów w formie spisu z natury została przeprowadzona w Urzędzie Miejskim według stanu na dzień 31 grudnia 2002 r., łącznie z inwentaryzacją środków trwałych. Natomiast na koniec 2003 i 2004 roku porównywano zapisy księgowe na koncie 310 „Materiały” z zapisami dokonanymi w ewidencji ilościowo-wartościowej.

W zakładowym planie kont, wprowadzonym zarządzeniem Burmistrza nr 1/2002 z 28 stycznia 2002 r., określone zostały zasady inwentaryzacji, z których wynika m.in., że inwentaryzacja składników majątkowych w drodze spisu z natury przeprowadzona będzie raz na 4 lata w przypadku środków trwałych oraz raz na 2 lata w przypadku zapasów materiałów w magazynie. Zgodnie z postanowieniem art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości, jednostki przeprowadzają na ostatni dzień każdego roku obrotowego inwentaryzację m.in. rzeczowych składników aktywów obrotowych – drogą spisu ich ilości z natury, wyceny tych ilości, porównania wartości z danymi ksiąg rachunkowych oraz wyjaśnienia i rozliczenia ewentualnych różnic. Natomiast termin i częstotliwość inwentaryzacji, stosownie do art. 26 ust. 3 ustawy, uważa się za dotrzymane, jeżeli inwentaryzację m.in. zapasów materiałów znajdujących się w strzeżonych składowiskach i objętych ewidencją ilościowo-wartościową – przeprowadzono raz w ciągu 2 lat.

         Stosowana w Urzędzie Miejskim praktyka porównywania zapisów na koncie materiałowym z ewidencją analityczną nie może zastąpić pełnej inwentaryzacji materiałów, w postaci spisu z natury, o którym mowa w postanowieniach art. 26 ustawy o rachunkowości oraz regulacji wewnętrznej. Stan zapasów materiałów uwidoczniony na koncie 310 „Materiały” wynosił na koniec 2004 roku 102.809,70 zł – str. 61-62 protokołu kontroli.

Ustalono też, w zakresie prawidłowości prowadzenia ksiąg rachunkowych, uchybienia polegające na dokonywaniu poprawek w ewidencji analitycznej wydatków (prowadzonej metodą tradycyjną) w sposób sprzeczny z art. 25 ustawy o rachunkowości, poprzez zamazywanie korektorem zapisów księgowych i wprowadzanie w to miejsce nowej treści – str. 7 protokołu kontroli.

         Ponadto, badając realizację obowiązków sprawozdawczych, stwierdzono nieprzedłożenie jednostkowych sprawozdań budżetowych Rb-Z i Rb-N za 2004 rok przez Szkoły Podstawowe w Boguszewie, Kuleszach i Masiach, których obsługę finansowo – księgową prowadziła Szkoła Podstawowa Nr 3. Obowiązek sporządzenia sprawozdań jednostkowych przez jednostki budżetowe podległe jednostce samorządu terytorialnego wynikał z § 4 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Finansów z 13 marca 2001 r. w sprawie sprawozdawczości budżetowej (Dz. U. Nr 24, poz. 279 ze zm.; obecnie obowiązek ten wynika z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 sierpnia 2005 r. w sprawie sprawozdawczości budżetowej (Dz. U. Nr 170, poz. 1426)) – str. 9-10 protokołu kontroli.

W zakresie planowania budżetowego ustalono, że kontrolowana jednostka w dniu 27.12.2003 r. opracowała projekt planu finansowego Urzędu Miejskiego jako jednostki budżetowej. Po uchwaleniu budżetu na 2004 r. nie sporządzono jednak odrębnego planu finansowego Urzędu Miejskiego. Zgodnie z art. 126 ust. 3 i 4 ustawy o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148 ze zm.), w planie finansowym urzędu jednostki samorządu terytorialnego ujmuje się wszystkie wydatki budżetowe nie ujęte w planach finansowych innych jednostek budżetowych. Brzmienie przywołanych przepisów wskazuje na powinność sporządzania odrębnego planu finansowego Urzędu – str. 19, 20 protokołu kontroli.

         W zakresie udzielania zamówień publicznych stwierdzono uchybienia formalne w sporządzeniu kosztorysów inwestorskich dla dwóch zbadanych postępowań o udzielenie zamówienia publicznego: na przebudowę mostu przez rzekę Nereśl oraz na budowę głównej sieci wodociągowej z przyłączami w miejscowości Konopczyn – kol. Dziękonie. Opracowane dla tych postępowań kosztorysy inwestorskie nie zawierały niektórych elementów wymaganych § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie określenia metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego, obliczania planowanych kosztów prac projektowych oraz planowanych kosztów robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno- użytkowym (Dz. U. z dnia 8 czerwca 2004 r. Nr 130, poz. 1389) dla strony tytułowej oraz ogólnej charakterystyki obiektu lub robót, która winna zawierać krótki opis techniczny wraz z istotnymi parametrami określającymi wielkość obiektu lub robót – str. 49, 51 protokołu kontroli.

Kontrola w zakresie dochodów budżetowych, w tym z majątku gminy oraz z tytułu podatków i opłat lokalnych, prowadzona była między innymi pod kątem prawidłowości i powszechności poboru dochodów, kompletności ewidencji, windykacji zaległości podatkowych oraz rzetelności sporządzanych sprawozdań budżetowych, co doprowadziło do następujących ustaleń.

W wyniku kontroli powszechności i prawidłowości opodatkowania podatkiem od nieruchomości osób prawnych i jednostek nie mających osobowości prawnej stwierdzono, że organ podatkowy nie posiada informacji wynikających z ewidencji poszczególnych podatników oraz innych organów administracji publicznej na temat wykazywanych w deklaracjach powierzchni budynków i wartości budowli. Pozwoliłoby to na wykonywanie czynności sprawdzających, o których mowa w art. 272 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) – str. 23 i 24 protokołu kontroli.

Natomiast w przypadku podatku od nieruchomości opłacanego przez osoby fizyczne, istotnym i powtarzającym się uchybieniem stwierdzonym podczas kontroli był brak informacji na podatek od nieruchomości. Obowiązek złożenia informacji wynika z treści art. 6 ust. 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 ze zm.) i ciąży na wszystkich podatnikach. Obowiązek ten dotyczy również właścicieli nieruchomości niezabudowanych. Fakt posiadania przez organ podatkowy informacji na temat takich nieruchomości z ewidencji geodezyjnej nie zwalnia podatnika z jej złożenia, a organu podatkowego od podjęcia czynności w celu jej uzyskania. Nieprawidłowość tą stwierdzono w przypadku podatników wymienionych w opisie na stronie 24 protokołu kontroli.

         W wyniku kontroli powszechności opodatkowania podatkiem rolnym osób prawnych i jednostek nie mających osobowości prawnej ustalono, iż deklaracji na podatek rolny nie złożył podatnik wskazany na stronie 25 protokołu kontroli. Z danych geodezyjnych wynika, że wymieniona jednostka posiada użytki rolne V i VI klasy o powierzchni 0,4133 hektara. Obowiązek złożenia deklaracji dotyczącej przedmiotów opodatkowania, w tym także zwolnionych przepisami ustawy, wynika z treści art. 6a ust. 9 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym. (tekst jedn. Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431 ze zm.). W związku z tym, że grunty V i VI klasy zwolnione są z podatku rolnego na podstawie art. 12 ust. pkt 1 wskazanej ustawy brak deklaracji nie miał wpływu na powstanie zobowiązania podatkowego.

Podczas kontroli powszechności i prawidłowości opodatkowania podatkiem rolnym osób fizycznych stwierdzono, że do powierzchni gospodarstw rolnych zaliczone są grunty sklasyfikowane w ewidencji geodezyjnej jako N-nieużytki. Zgodnie z § 67 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 (Dz. U. Nr 38, poz. 454) nieużytki nie są użytkami rolnymi, stanowiąc oddzielną grupę użytków gruntowych. Z art. 1 ustawy o podatku rolnym wynika, że opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają jedynie użytki rolne oraz gruntu zadrzewione lub zakrzewione na użytkach rolnych. W związku z powyższym ujmowanie nieużytków w ewidencji dotyczącej podatku rolnego jest niezgodne z przepisami. Pozycje wymiarowe, w których uchybienia powyższe występują zostały wskazane w opisie na stronie 26 protokołu kontroli. Ustalenia dotyczyły także rozbieżności miedzy ewidencją podatkową a ewidencją geodezyjną. Różnica ta polegała na tym, że powierzchnia gruntów w ewidencji podatkowej wprowadzona została w szczegółowości do dwóch miejsc po przecinku, natomiast w ewidencji geodezyjnej podana jest ona do czterech miejsc po przecinku. Skutkuje to zazwyczaj symbolicznym zaniżeniem lub zawyżeniem wysokości podatku. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o podatku rolnym do ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem rolnym wykorzystuje się dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. W związku z powyższym dane w ewidencji podatkowej muszą być zgodne z ewidencją geodezyjną – str. 26 protokołu kontroli.

W wyniku kontroli prawidłowości opodatkowania podatkiem leśnym osób fizycznych ustalono i opisano na stronach 27 i 28 protokołu kontroli, że podatkiem tym opodatkowywano grunty sklasyfikowane jako Lz położone na użytkach rolnych. Zgodnie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (Dz. U. Nr 200, poz. 1682 ze zm.) opodatkowaniu podlegają określone w ustawie lasy. Natomiast w art. 1 ust. 2 ustawy o podatku leśnym ustawodawca wskazał, iż lasem w rozumieniu ustawy jest grunt sklasyfikowany w ewidencji gruntów i budynków jako las (Ls). W związku z powyższym, w świetle przytoczonych przepisów, opodatkowanie gruntów sklasyfikowanych jako Lz podatkiem leśnym jest nieprawidłowe.

         Podczas kontroli realizacji dochodów z tytułu podatku od posiadania psów ustalono, że sposób prowadzenie ewidencji podatkowej w tym zakresie jest niezgodny z treścią rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie zasad i planu kont dla prowadzenia ewidencji podatków i opłat lokalnych dla organów samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 50, poz. 511 ze zm.). Jak wskazuje opis na stronie 31 protokołu kontroli, stwierdzone nieprawidłowości polegały między innymi na tym, że nie prowadzono ewidencji dotyczącej podatników, którzy opłacili podatek za pośrednictwem inkasenta. Narusza to § 9 cytowanego wyżej rozporządzenia, w którym określono, jaką ewidencję obejmują księgi rachunkowe. Między innymi w ust. 2 pkt 3 jest mowa o kontach ksiąg pomocniczych, do których zgodnie z ust. 5 pkt 1 lit. a należą konta służące do rozrachunków z podatnikami z tytułu podatków i opłat. W trakcie kontroli stwierdzono również, że w jednostce nie są opracowane zasady poboru i sposobu rozliczania inkasenta z pobranego podatku. W skutek tego organ podatkowy nie posiada kontroli nad prawidłowością pracy inkasenta. Brak jest wskazań co do sposobu ewidencji oraz urządzeń księgowych dokumentujących pobór podatku przez inkasenta. W § 4 rozporządzenia wymieniono dowody, które służą do udokumentowania wpłat podatków. Z ewidencji urzędu wynika, że żadnego z nich nie wydano inkasentowi. Jedynymi dokumentami potwierdzającymi fakt pobrania przez inkasenta podatku jest dowód wpłaty potwierdzający wpłatę na rachunek urzędu. Z dokumentu tego wynika, że zainkasowany został podatek w wysokości 120 zł, ale wpłata na rachunek wyniosła 102 zł. Różnica ta odpowiada kwocie należnego inkasentowi wynagrodzenia, które zgodnie z uchwałą wynosi 15% zainkasowanej kwoty. Sytuacja powyższa wskazuje po pierwsze na fakt, iż nie wszystkie dochody gminy zostały objęte procedurami wewnętrznej kontroli finansowej, do ustanowienia których zobligowany jest kierownik jednostki na mocy przepisów art. 28 a ustawy o finansach publicznych, po drugie narusza zasady ogólne finansów publicznych, wskazywane przepisami przywołanej ustawy, a w szczególności zasadę kompletności i niefuduszowania, co oznacza, że wszystkie dochody są w całości dochodami budżetu, a zakazane jest łączenie jakichkolwiek wydatków z konkretnymi dochodami.

      Wątpliwości budzi także prawidłowość ewidencji dochodów z tytułu opłaty targowej. Stwierdzono sytuację analogiczną jak w przypadku podatku od posiadania psów, w tym także dotyczącą braku procedur kontroli wewnętrznej w zakresie poboru dochodów. Brak również ustalonych zasad ewidencji i sposobu rozliczania się z zainkasowanej gotówki. Rada Miejska uchwałą Nr X/77/03 z dnia 10 grudnia 2003 roku zarządziła jedynie pobór opłaty targowej w drodze inkasa, wskazała inkasenta, ustaliła jego wynagrodzenie oraz termin wpłaty zainkasowanych kwot opłaty.

Dokumentami świadczącymi o realizowaniu dochodów z tytułu opłaty targowej są dowody wpłat zainkasowanej opłaty. Brak jest natomiast dokumentów źródłowych takich jak np. kopie wydanych pokwitowań, potwierdzających uiszczenie opłaty przez sprzedających na targowisku. Pozwoliłoby to na ustalenie ilości osób sprzedających oraz porównanie stosowanych stawek opłaty z zapisami uchwały w sprawie opłaty targowej.

W wyniku kontroli decyzji wydawanych przez organ podatkowy na podstawie art. 67 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), pod względem formalno prawnej zgodności z obowiązującymi przepisami stwierdzono, że zawierają one uchybienia natury formalnej. Między innymi w toku prowadzonego postępowania podatkowego organ podatkowy przed podjęciem rozstrzygnięcia nie ustalił sytuacji finansowej podatnika i wpływu jaki na nią miałoby opłacenie podatku. W większości przypadków rozstrzygnięć dokonywano na podstawie informacji zawartych w protokole o stanie majątkowym. Brak natomiast dokumentów źródłowych, które mogłyby potwierdzić sytuację materialną podatnika. Można, zatem uznać, że organ podatkowy nie przestrzegał wskazań zawartych w treści art. 67, w zakresie przesłanek do umorzenia zaległości podatkowych i przepisów Działu IV Ordynacji podatkowej w zakresie zasad prowadzenia postępowania podatkowego. Kolejną stwierdzoną nieprawidłowością był brak w decyzjach uzasadnienia faktycznego o którym mowa w art. 210 § 1 pkt 6 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z treścią § 5 ww. artykułu istnieje wprawdzie możliwość odstąpienia od uzasadnienia decyzji w przypadku, kiedy uwzględnia ona w całości żądanie strony, za wyjątkiem sytuacji, kiedy na podstawie decyzji została przyzna ulga w zapłacie podatku. Każda decyzja, którą wydano na podstawie art. 67 § 1 ww. ustawy dotyczy ulgi w zapłacie podatku. Wobec powyższego uzasadnienie w takich decyzjach zgodnie ze wskazanym przepisem ustawy jest obowiązkowe.

W wyniku kontroli w zakresie powszechności i prawidłowości pozyskiwania dochodów z tytułu podatku od środków transportowych stwierdzono przypadki błędnego ustalenia przez podatników w deklaracjach podatkowych wysokości podatku. Jak wynika z dokumentacji podatkowej, w skład której wchodzą między innymi dane z Wydziału Komunikacji Starostwa Powiatowego w Mońkach, najczęstszą przyczyną błędów było podawanie w deklaracjach podatkowych niewłaściwych danych dotyczących DMC (dopuszczalnej masy całkowitej) pojazdu lub zespołu pojazdów, która jest w myśl przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych kategorią determinującą wysokość stawki podatkowej. W wyniku tego przyjmowano do opodatkowania stawkę podatku w wysokości innej aniżeli wynika to z zapisów uchwały Nr X/75/03 Rady Miejskiej w Mońkach – opis na stronach 35 i 36 protokołu kontroli. Ponadto z analizy deklaracji podatkowych wynika, że w trakcie czynności sprawdzających, prowadzonych przez organ podatkowy w myśl przepisów art. 272 Ordynacji podatkowej, nie egzekwowano od podatników obowiązku prawidłowego wypełnienia deklaracji. Podstawowym błędem było nie wpisywanie kwoty podatku należnego do zapłaty oraz danych mających wpływ na jego wysokość, a dotyczących DMC pojazdu lub zespołu pojazdów i liczby osi. W trakcie kontroli ustalono również, że wpływ deklaracji podatkowych nie jest ewidencjonowany przez kancelarię. Deklarację wpływają bezpośrednio do pracownika prowadzącego sprawy z zakresu środków transportowych, który dokonuje adnotacji w postaci daty wpływu.

Analiza zgodności zapisów zawartych w zakładowym planie kont, z obowiązującymi przepisami wskazuje, że opis zdarzeń gospodarczych na koncie 011 (środki trwałe) nie przewiduje obowiązku dokonywania na nim zapisów w przypadku realizacji dochodów z tytułu podatków w innej formie aniżeli środkami pieniężnymi. Obowiązek ewidencjonowania tego sposobu realizacji zobowiązania podatkowego, poprzez zapisy na wskazanym koncie syntetycznym wynika z treści rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie zasad i planu kont dla prowadzenia ewidencji podatków i opłat lokalnych dla organów samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 50, poz. 511).

W trakcie kontroli uregulowań dotyczących gospodarką drukami ścisłego zarachowania stwierdzono, że w kontrolowanej jednostce nie ma określonych zasad ewidencjonowania dotyczących przychodu, rozchodu i rozliczania druków ścisłego zarachowania. W obowiązujących uregulowaniach wewnętrznych wymieniono jedynie dokumenty, które są drukami ścisłego zarachowania.

Natomiast w wyniku analizy urządzeń księgowych stwierdzono następujące nieprawidłowości:

- sposób prowadzenie kont podatników podatku od środków transportowych jest niezgodny z § 16 wymienionego rozporządzenia Ministra Finansów, ponieważ nie ma możliwości dokonania na nich zapisów odnośnie przypisu, naliczonych odsetek oraz dokonywanych odpisów;

- nie prowadzono rejestru przypisów i odpisów w podatku od środków transportowych;

- nie dokonywano przypisu podatku od środków transportowych na koncie 221 w momencie wpływu deklaracji do jednostki;

- nie prowadzono kont służących do rozliczenia inkasentów z tytułu pobranych podatków i opłat, o których mowa w rozporządzeniu.

Stwierdzone w trakcie kontroli nieprawidłowości i niedociągnięcia były w głównej mierze wynikiem nieprzestrzegania przepisów prawnych dotyczących gospodarki finansowej i rachunkowości gminy.

Organem wykonawczym gminy jest Burmistrz, na którym spoczywają obowiązki dotyczące m.in. wykonywania budżetu i gospodarowania mieniem gminy, a także ogólna odpowiedzialność za prawidłową gospodarkę finansową gminy (art. 30 ust. 1 i 2, art. 60 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). Burmistrz jako organ wykonawczy gminy wykonuje zadania przy pomocy Urzędu, którego jest kierownikiem (art. 33 ust. 1 i 3 ustawy). Odpowiedzialność za gospodarkę finansową Urzędu, jako jednostki sektora finansów publicznych, w tym za wykonywanie obowiązków w zakresie kontroli wewnętrznej, spoczywa na Burmistrzu jednostki – zgodnie z art. 28a ustawy o finansach publicznych.

Burmistrz jest również organem podatkowym pierwszej instancji w myśl przepisu art. 13 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

         Obowiązki w zakresie prowadzenia rachunkowości oraz nadzorowania prac z tego zakresu spoczywały, stosownie do zakresu czynności, na Skarbniku Gminy, a także Burmistrzu, który zgodnie z art. 4 ust. 5 ustawy o rachunkowości odpowiada za przeprowadzenie inwentaryzacji w formie spisu z natury.

         Mając na uwadze ustalenia kontroli, na podstawie art. 9 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych, zalecam:

1. W zakresie rachunkowości:

a) przeprowadzenie inwentaryzacji materiałów w formie spisu z natury; zachowywanie częstotliwości w przeprowadzaniu inwentaryzacji tych składników aktywów;

b) spowodowanie prawidłowego poprawiania zapisów księgowych na kontach ksiąg pomocniczych wydatków;

c) zapewnienie kompletności jednostkowych sprawozdań budżetowych przedkładanych przez podległe jednostki budżetowe.

2. Sporządzanie planu finansowego Urzędu Miejskiego, o którym mowa w przepisach ustawy o finansach publicznych.

3. Przestrzeganie przepisów prawa określających wymagane elementy kosztorysów inwestorskich.

4. Wyeliminowanie nieprawidłowości w zakresie opodatkowania podatkami lokalnymi, z uwzględnieniem sytuacji opisanych w protokole kontroli i części opisowej wystąpienia pokontrolnego, których źródłem są zaniechania w stosowaniu przez organ podatkowy czynności sprawdzających.

5. Przestrzenie przepisów rozporządzenia dotyczącego instrukcji kancelaryjnej dla organów gmin i związków międzygminnych.

6. Wydawanie decyzji podatkowych zawierających wszystkie elementy wskazywane treścią art. 210 ustawy Ordynacja podatkowa oraz przestrzeganie przepisów działu IV dotyczącego postępowania podatkowego.

7. Dostosowanie przyjętych zasad rachunkowości do obowiązujących przepisów, a w szczególności do treści rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 1999r. w sprawie zasad i planu kont dla prowadzenia ewidencji podatków i opłat lokalnych dla organów samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 50, poz. 511 ze zm.).

O sposobie wykonania zaleceń pokontrolnych proszę powiadomić Regionalną Izbę Obrachunkową w Białymstoku w terminie 30 dni od daty otrzymania niniejszego wystąpienia.

Dodatkowo informuję o możliwości składania, w terminie 14 dni od daty otrzymania wystąpienia pokontrolnego, zastrzeżeń do zawartych w wystąpieniu wniosków za pośrednictwem Prezesa RIO do Kolegium Izby, zgodnie z art. 9 ust. 3-4 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych. Bieg 30-dniowego terminu ulegnie zawieszeniu w stosunku do wniosków objętych zastrzeżeniem.

         Podstawą zgłoszenia zastrzeżeń może być tylko zarzut naruszenia prawa poprzez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie.

         Prezes

Regionalnej Izby Obrachunkowej

  w Białymstoku