Kontrola kompleksowa gospodarki finansowej Powiatu Bielskiego

przeprowadzona w Starostwie Powiatowym w Bielsku Podlaskim

przez inspektorów Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku

         Ustalenia kontroli zostały zawarte w wystąpieniu pokontrolnym z dnia 28 października 2005 roku (znak: RIO.I.6011 - 16/05), o treści jak niżej:

Zarząd Powiatu

w Bielsku Podlaskim

         W wyniku kompleksowej kontroli gospodarki finansowej Powiatu Bielskiego za 2004 r., przeprowadzonej w Starostwie Powiatowym w Bielsku Podlaskim na podstawie art. 1 ust. 1 oraz w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1992 roku o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 577 ze zm.) przez inspektorów Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku, stwierdzono uchybienia opisane w protokole kontroli, którego jeden egzemplarz pozostawiono w kontrolowanej jednostce.

Zakresem kontroli objęto m.in. regulacje wewnętrzne dotyczące ustroju i funkcjonowania Powiatu Bielskiego oraz podległych jednostek organizacyjnych, funkcjonowanie kontroli wewnętrznej i audytu wewnętrznego, prowadzenie rachunkowości, gospodarkę pieniężną i rozrachunki, wykonanie budżetu, w tym realizację wybranych dochodów oraz wydatków, udzielanie zamówień publicznych, realizację zadań zleconych i realizowanych w ramach porozumień, gospodarowanie mieniem komunalnym, rozliczenia budżetu z jednostkami organizacyjnymi.

         W wyniku kontroli wykonywania obowiązków w zakresie audytu wewnętrznego ustalono, iż przekroczenie kwot wydatków środków publicznych dokonywanych w ciągu roku kalendarzowego, z którym wiąże się obowiązek prowadzenia audytu wewnętrznego (chodzi o kwotę wydatków budżetu powiatu), nastąpiło w 2003 roku. Powiat Bielski był zatem zobowiązany, jako jednostka sektora finansów publicznych, do rozpoczęcia audytu wewnętrznego przed upływem pierwszego kwartału roku następującego po roku, w którym owo przekroczenie nastąpiło, czyli w roku 2004. Wynika to z uregulowań zawartych w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie określenia kwot przychodów oraz wydatków środków publicznych dokonywanych w ciągu roku kalendarzowego, których przekroczenie powoduje obowiązek prowadzenia audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 234, poz. 1970). Kontrola wykazała, że do realizacji obowiązków prowadzenia audytu wewnętrznego przystąpiono w 2005 roku. Stwierdzono mianowicie, iż z początkiem tego roku prace nad analizą obszarów ryzyka i opracowaniem planu audytu podjęła p. B. Steć zatrudniona, od dnia 1 grudnia 2003 r., na stanowisku inspektora ds. kontroli finansowej (wymienione stanowisko przewidywał poprzedni Regulamin Organizacyjny Starostwa Powiatowego wprowadzony Uchwałą Rady Powiatu w Bielsku Podlaskim z dnia 30 stycznia 2003 r). Ustalono ponadto, iż szczegółowy zakres czynności nadany p. B. Steć w dniu 9 lutego 2004 r., odnosił się głównie do realizacji obowiązków wynikających z art. 35a ustawy o finansach publicznych oraz obowiązków w zakresie kontroli podległych i nadzorowanych jednostek organizacyjnych. Do dnia zakończenia kontroli p. B. Steć, która rozpoczęła czynności związane z przeprowadzaniem audytu wewnętrznego, nie została zatrudniona na stanowisku audytora wewnętrznego, mimo spełniania ustawowo określonych wymogów. Osoby spełniające wymagania stawiane audytorom wewnętrznym i wykonujące obowiązki określone przepisami prawa w zakresie przeprowadzania audytu wewnętrznego powinny być zatrudnione na stanowisku audytora wewnętrznego, stosownie do przepisów art. 35e i nast. ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148 ze zm.; stanowisko służbowe „audytor wewnętrzny” zostało wprowadzone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 lutego 2003 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (Dz. U. Nr 33, poz. 264 ze zm.), a także, w obowiązującym od dnia 7 sierpnia 2005 r. rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 2 sierpnia 2005 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (Dz. U. Nr 146, poz. 1223) – VI Tabela stanowisk pracowniczych wspólnych dla wszystkich urzędów) – str. 12-14 protokołu kontroli.

Podstawowe wymagania dotyczące systemu audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych, poza przepisami ustawy, zawarte zostały w dokumencie pn. „Standardy audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych”, ogłoszonym Komunikatem Nr 2 Ministra Finansów z dnia 30 stycznia 2003 r. (Dz. Urz. MF. Nr 3, poz. 14). Wśród uregulowanych w nim kwestii należy wskazać na zapis stanowiący, iż audytor wewnętrzny powinien być niezależny, zarówno w sferze operacyjnej (nie powinien być narażony na próby narzucenia obszarów audytu, wpływania na sposób wykonywania pracy i przekazywania wyników), jak i organizacyjnej (podlega bezpośrednio kierownikowi jednostki) oraz, że audytor wewnętrzny nie może brać udziału w działalności operacyjnej jednostki. Z opisanych na str. 9-11 i 12-14 protokołu kontroli regulacji wewnętrznych wynika, iż w nowym Regulaminie Organizacyjnym Starostwa Powiatowego, który wszedł w życie w dniu 30 września 2004 r., wyodrębniono samodzielne stanowisko ds. kontroli finansowej i audytu. Przypisano mu badanie funkcjonowania Starostwa Powiatowego oraz jednostek powiatowych w zakresie gospodarki finansowej pod względem legalności, gospodarności, celowości, przejrzystości jawności. Od dnia 7 lipca 2005 r. obowiązuje również „Regulamin wewnętrznej kontroli finansowej Starostwa Powiatowego w Bielsku Podlaskim”, wyodrębniający kontrolę funkcjonalną, wykonywaną w poszczególnych komórkach organizacyjnych m.in. przez samodzielne stanowisko ds. kontroli finansowej i audytu, oraz kontrolę instytucjonalną, która ma być prowadzona przez odrębną i niezależną komórkę ds. kontroli finansowej. Poza tym, zadania w zakresie kontroli 5% wydatków podległych i nadzorowanych jednostek organizacyjnych, na mocy przywołanego aktu prawnego, przyznane zostały do wykonywania pracownikowi wyodrębnionej organizacyjnie komórki ds. kontroli finansowej, którą na gruncie obecnie obowiązującego Regulaminu Organizacyjnego pełni samodzielne stanowisko ds. kontroli finansowej i audytu. Analiza obu przywołanych regulacji wskazuje, że zostało przyjęte rozwiązanie polegające na organizacyjnym połączeniu audytu wewnętrznego i kontroli wewnętrznej, w sposób który nie jest właściwy w świetle standardów dotyczących niezależności audytora w sferze organizacyjnej oraz nieangażowania w bieżącą działalność operacyjną (np. działalność operacyjną z zakresu nadzoru nad podporządkowanymi jednostkami organizacyjnymi).

         W zakresie prawidłowości prowadzenia ksiąg rachunkowych stwierdzono uchybienia naruszające przepisy określone w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) oraz rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 153, poz. 1752), polegające na:

a) nie wprowadzeniu do ewidencji księgowej operacji gospodarczej związanej ze zwiększeniem zaliczki w znakach skarbowych o kwotę 1.000 zł, ani też ujawnionych w wyniku rocznej inwentaryzacji różnic między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych dotyczącym znaków skarbowych w kwocie 998,50 zł oraz gotówki za sprzedane znaki skarbowe w kwocie 1,50 zł, jak tego wymagają przepisy art. 20 ust. 1 i art. 27 ust. 2 ustawy – s. 78-79 protokołu kontroli;

b) ujęciu w ewidencji księgowej Starostwa na koncie 101 „Kasa” operacji gospodarczej nie wynikającej z raportu kasowego oraz nie uzgadnianiu salda gotówki wynikającego z raportów kasowych z saldem syntetycznym, w związku z czym saldo wykazane na koncie 101 było zawyżone w okresie od stycznia do 30 listopada 2004 r. o kwotę 1.804,52 zł; stosownie do zasad funkcjonowania, określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Finansów, konto 101 powinno wykazywać stan gotówki w kasie – str. 18 protokołu kontroli;

c) ujmowaniu w ewidencji pozaksięgowej środków pieniężnych otrzymanych na podstawie zawartych umów z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zamiast na koncie bilansowym 139 „Inne rachunki bankowe”, stosownie do zasad funkcjonowania tego konta zawartych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów – str. 17 protokołu kontroli.

         Podczas kontroli wydatków na wynagrodzenia ustalono, że w 2003 r. p. Sławomirowi Starskiemu – Staroście Bielskiemu wypłacano dodatek funkcyjny, ustalony Uchwałą Nr 4/II/02 z dnia 12 grudnia 2002 r. Rady Powiatu w Bielsku Podlaskim wg 9 stawki w wysokości 250% najniższego wynagrodzenia zasadniczego określonego w I kategorii zaszeregowania. Wskazany dodatek, po przeliczeniu na podstawie pisma Nr Or.1020-29/S z dnia 20 marca 2003 r. podpisanego przez Przewodniczącego Rady Powiatu w Bielsku Podlaskim, wynosił 1.825 zł. Przeliczenia dokonano według „Tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego”, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lutego 2003 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (Dz. U. Nr 33, poz. 264 ze zm.). Należy zauważyć, że w „Tabeli stanowisk, kwot wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego wójtów (burmistrzów, prezydentów miast), starostów i marszałków województw” stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (Dz. U. Nr 210, poz. 1784; w dacie podjęcia uchwały przez organ stanowiący rozporządzenie to nie było jeszcze ogłoszone), a następnie w załączniku nr 3 do rozporządzenia z dnia 11 lutego 2003 r., określona została kwotowa wysokość dodatku funkcyjnego. Wysokość dodatku funkcyjnego dla starosty w powiecie od 60 do 120 tys. mieszkańców została ustalona w przedziale 1300-1.800 zł. Wypłacany zatem w 2003 roku dodatek funkcyjny przewyższał kwotę dodatku określoną wyżej powołanymi przepisami o 25 zł miesięcznie. Należy dodać, iż łączna kwota wynagrodzenia Starosty nie przekraczała kwoty granicznej wskazanej w art. 20 ust. 3 ustawy o pracownikach samorządowych; ponadto w 2004 roku, uchwałą organu stanowiącego, w sposób właściwy uregulowano kwestię dodatku funkcyjnego Starosty Powiatu – str. 63-64 protokołu kontroli. Opisany stan faktyczny wskazuje jednakże na potrzebę zapewnienia bieżącej analizy obowiązujących przepisów w zakresie zasad wynagradzania starostów.

Przedmiotem kontroli kompleksowej była także realizacja przez Powiat Bielski w 2003 i 2004 roku dochodów budżetu państwa wynikających z zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych ustawami. Największym źródłem tego typu dochodów, które wystąpiły w badanej jednostce, były dochody z gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa.

W art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) ustawodawca wymienił otwarty katalog zadań związanych z gospodarowaniem zasobem nieruchomości Skarbu Państwa, należących do właściwości starosty, wśród nich m.in. sporządzanie planów wykorzystania zasobu i wykonywanie czynności związanych z ewidencją nieruchomości. Nie stwierdzono, aby w badanym okresie były sporządzane plany wykorzystania zasobu nieruchomości Skarbu Państwa. Okazano natomiast dokumenty określone jako „Zestawienie gruntów będących własnością Skarbu Państwa wg stanu na dzień 31 grudnia 2003 i 2004 r.”. Informacje w nich zawarte odnosiły się jednakże do wszystkich gruntów będących własnością Skarbu Państwa, także niewchodzących w skład zasobu w rozumieniu art. 21 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W stanie prawnym obowiązującym od dnia 22 września 2004 r., do zasobu należą nieruchomości, które stanowią własność Skarbu Państwa i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego Skarbu Państwa. Stosownie do wymienionego przepisu ustawy, plan wykorzystania zasobu winien być sporządzany w odniesieniu do nieruchomości tym zasobem objętych – str. 23-24 protokołu kontroli.

Obowiązek dotyczący ewidencjonowania tych nieruchomości został przez badaną jednostkę wypełniony w postaci prowadzonej pozabilansowo ewidencji księgowej oraz ewidencji geodezyjnej. Ewidencja księgowa, prowadzona w formie syntetycznej, wskazywała łączną wartość gruntów będących własnością Skarbu Państwa, a zatem obejmowała także grunty nie wchodzące, zgodnie z ustawową definicją, w skład zasobu. Kontrola wykazała, iż zastosowany w praktyce sposób pozabilansowej ewidencji księgowej mienia Skarbu Państwa nie wynikał z obowiązującej w Starostwie Powiatowym w Bielsku Podlaskim dokumentacji zasad rachunkowości. Obowiązek posiadania dokumentacji opisującej przyjęte przez jednostkę zasady (politykę) rachunkowości został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o rachunkowości – str. 25-26 protokołu kontroli.

         W odniesieniu do zagadnień związanych z ewidencją księgową dochodów Skarbu Państwa i sprawozdawczością budżetową w tym zakresie kontrola wykazała, iż w dokumentacji przyjętych w jednostce zasad rachunkowości wyodrębniono konta właściwe dla ujmowania tych dochodów. Zawarto w niej ponadto opis zasad klasyfikacji zdarzeń oraz zasady prowadzenia kont ksiąg pomocniczych i ich powiązania z kontami księgi głównej. Poza tym ustalono, iż dla operacji dotyczących gromadzenia tych dochodów występował będzie oddzielny rachunek bankowy. Przyjęte w badanej jednostce rozwiązania w zakresie ewidencjonowania dochodów Skarbu Państwa należy jednakże zakwestionować w części dotyczącej zasad potrącania i ujmowania w księgach rachunkowych prowizji od realizowanych przez Starostwo Powiatowe dochodów Skarbu Państwa. Ustalono mianowicie, iż wyliczone dwukrotnie w ciągu miesiąca kwoty prowizji były przekazywane z rachunku dochodów Skarbu Państwa na rachunek bieżący Starostwa Powiatowego (zapisy księgowe w tym zakresie wyglądały w następujący sposób: przekazanie prowizji na rachunek bieżący – Wn 222/2 - Ma 130-3002, wpływ na ten rachunek – Wn 130/1 – Ma 750). Następnie pobraną prowizję wraz z innymi dochodami budżetowymi przelewano na rachunek podstawowy Powiatu (ujęcie w ewidencji: przelew na rachunek podstawowy Powiatu – Wn 222/3 - Ma 130/1, roczne przeksięgowanie zrealizowanych dochodów budżetowych na podstawie sprawozdań budżetowych – Wn 800 – Ma 222/3). Ujmowanie operacji gospodarczych związanych z realizacją dochodów z tytułu prowizji w ewidencji budżetu Powiatu następowało zaś zapisem Wn 133/1 – Ma 222. Zastosowane rozwiązania nie czynią zadość przepisom rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 listopada 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad, trybu i terminów opracowywania planów finansowych zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami oraz przekazywania jednostkom samorządu terytorialnego dotacji celowych na realizację tych zadań (Dz. U. Nr 110, poz. 1077 ze zm.). Jak wynika bowiem z § 7 ust. 1 tego rozporządzenia, jednostka organizacyjna (w rozumieniu § 1 pkt 4) ma obowiązek dwukrotnie w ciągu miesiąca przekazać na rachunek podstawowy powiatu pobrane dochody budżetu państwa. Zgodnie zaś z ust. 2 § 7, to zarząd j.s.t. pomniejsza pobrane dochody budżetu państwa o określone w odrębnych przepisach dochody przysługujące j.s.t. z tytułu wykonywania zadań i następnie przekazuje na subkonto dochodów dysponenta części budżetowej. Szczególne zasady rachunkowości i plany kont odrębne dla budżetów jst i dla jednostek budżetowych zostały zaś określone przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości... Ponadto należy wskazać na obowiązujące w okresie kontrolowanym przepisy dotyczące zasad sporządzania sprawozdań Rb-27ZZ, zawarte w Instrukcji sporządzania sprawozdań budżetowych w zakresie budżetów j.s.t. stanowiącej załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 marca 2001 r. w sprawie sprawozdawczości budżetowej (Dz. U. Nr 24, poz. 279 ze zm.). Wynika z nich, iż jednostka bezpośrednio realizująca zadania z zakresu administracji rządowej w swoich sprawozdaniach jednostkowych nie wypełnia kolumny „Dochody należne jednostce samorządu terytorialnego”. Jej wypełnienia dokonuje jednostka samorządu terytorialnego (powiat) sporządzająca sprawozdanie zbiorcze - § 6 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 pkt 1 tego rozporządzenia. Analogiczne rozwiązania, w zakresie sporządzania wymienionych sprawozdań, przewidziane zostały przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 sierpnia 2005 r. w sprawie sprawozdawczości budżetowej (Dz. U. Nr 170, poz. 1426; dokonano natomiast zmiany nazwy wskazanej wyżej kolumny sprawozdania Rb-27ZZ na „Dochody potrącone przez jednostkę samorządu terytorialnego”) – str. 35-36 protokołu kontroli.

Do innych stwierdzonych uchybień w zakresie ewidencji księgowej i sprawozdawczości w omawianym zakresie należało:

a) błędne ujmowanie wpływów z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności w ewidencji analitycznej prowadzonej według podziałek klasyfikacji budżetowej (i wykazanie w sprawozdaniach Rb-27ZZ) w par. 0470 „Wpływy z opłat za zarząd, użytkowanie i użytkowanie wieczyste”, zamiast w par. 0760 „Wpływy z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego…”, właściwego wówczas na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2003 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 68, poz. 634 ze zm.), a obecnie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 2004 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych (Dz. U. Nr 209, poz. 2132 ze zm.) – s. 45 protokołu kontroli;

b) niewłaściwe, na gruncie wskazanych wyżej przepisów rozporządzeń Ministra Finansów dotyczących klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych, klasyfikowanie sum wynikających z potrąceń od zrealizowanych dochodów budżetu państwa (i wykazanie w sprawozdaniach Rb-27S) poprzez ujmowanie ich w par. 0970 „Wpływy z różnych dochodów”, zamiast w par. 2360 „Dochody jednostek samorządu terytorialnego związane z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych ustawami” – str. 36 protokołu kontroli;

c) nieujmowanie odsetek od nieterminowego regulowania należności budżetu państwa za pośrednictwem konta 290 „Odpisy aktualizujące należności”, które zgodnie z opisem zawartym w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości…, służy do ewidencji odsetek od należności przypisanych a niewpłaconych – str. 37 protokołu kontroli;

d) ewidencjonowanie należności długoterminowych wynikających z decyzji w sprawie ustalenia opłat melioracyjnych za pośrednictwem konta 240-4 „Pozostałe rozrachunki”, podczas gdy do ujmowania należności długoterminowych, których termin zapłaty przypada na lata następujące po roku, w którym dokonywane są księgowania, zgodnie zasadami funkcjonowania kont określonymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości…, przeznaczone zostało konto 226 „Długoterminowe należności budżetowe”. W opisie przyjętych w jednostce zasad rachunkowości postanowiono wprawdzie, iż wskazane konto 240-4 służy do ewidencji należności i zobowiązań Skarbu Państwa przyszłych okresów z tytułu opłat melioracyjnych, pozostaje to jednakże w sprzeczności z zasadami wynikającymi z przywołanego rozporządzenia Ministra Finansów. Stosownie do opisu konta 240, służy ono do ujmowania rozrachunków nieobjętych ewidencją na kontach 201-234, zaś biorąc pod uwagę dyrektywę wypływającą z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, ustalając zakładowy plan kont można ustalać uzupełniające konta, zgodne jednakże co do treści ekonomicznej z odpowiednimi kontami planu kont określonego w rozporządzeniu. Poza tym ustalono, iż łączną kwotę należności długoterminowych wynikającą z konta 240-4 wykazywano w rocznych sprawozdaniach Rb-27ZZ, w rubryce „Należności (saldo początkowe plus przypisy minus odpisy)” i w rubryce „Saldo końcowe – należności pozostałe do zapłaty ogółem”. Prawidłowo, na gruncie przepisów § 6 ust. 1 pkt 2 i 5 załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie sprawozdawczości budżetowej, w kolumnie „Należności (saldo początkowe plus przypisy minus odpisy)” należy wykazywać salda początkowe (należności pozostałych do zapłaty zmniejszone o nadpłaty), powiększone jedynie o kwoty przypisów należności z tytułu dochodów budżetowych, których termin płatności przypada na dany rok budżetowy, po zmniejszeniu ich o kwoty odpisów – str. 58-59 protokołu kontroli;

e) nieprawidłowe funkcjonowanie konta 130/3 (tzw. „subkonta dochodów”) przewidzianego w zakładowym planie kont do ujmowania wpływów z tytułu dochodów Skarbu Państwa. Ustalono mianowicie, iż na podstawie danych wyciągu bankowego, zrealizowane dochody ujmowano zapisem Wn 130-3 Ma 221 lub 140, po czym zapisem stornującym dokonywano wyksięgowywania odpowiednich sum z konta 130-3 w celu ich zaewidencjonowania na odpowiednich kontach analitycznych odpowiadającym właściwym podziałkom klasyfikacji budżetowej. W wyniku owych zbędnych zapisów stornujących obroty konta 130-3 (mającego charakter ewidencji syntetycznej) nie odpowiadały obrotom kont ksiąg pomocniczych. Należy dodać, iż powyższe uchybienie było m.in. wynikiem nieprzestrzegania zasady, w myśl której zapisy w księgach rachunkowych powinny być poprzedzone odpowiednią dekretacją wyciągu bankowego, zawierającą sposób ujęcia tego dowodu zarówno w ewidencji syntetycznej, jak i ewidencji analitycznej, o czym stanowi norma zawarta w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości – str. 34-35 protokołu kontroli.

         W zakresie rozliczeń z tytułu dochodów związanych z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych ustawami kontrola wykazała niewielkie uchybienia dotyczące terminowego ich przekazywania na rachunek podstawowy Powiatu, a następnie na subkonto właściwego dysponenta części budżetowej. Polegały one głównie na przekazywaniu środków przez jednostkę organizacyjną (Starostwo Powiatowe) po dniu 13 lub 23 danego miesiąca, przy czym z reguły przelewu dokonywano do dnia 15 i 25 tego miesiąca, a tym samym rzadko miało to wpływ na zachowanie terminu przekazania dochodów przez Zarząd Powiatu na rachunek urzędu wojewódzkiego. Jak ustalono, w 2003 r. spośród 24 przelewów z rachunku dochodów Skarbu Państwa 14 dokonano po ustawowym terminie, zaś w 2004 r. na 25 przelewów na rachunek podstawowy Powiatu 16 było nieterminowych. W 2003 r. Zarząd Powiatu uchybił terminowi przekazania zrealizowanych dochodów trzykrotnie, w 2004 r. stwierdzono natomiast jeden taki przypadek. Terminy przekazywania przez jednostkę organizacyjną jak i przez zarząd jednostki samorządu terytorialnego pobranych dochodów budżetu państwa, określają przepisy § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 listopada 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad, trybu i terminów opracowywania planów finansowych zadań z zakresu administracji rządowej… Nie stwierdzono, aby w przypadkach nieterminowego przekazywania dochodów na subkonto dysponenta części budżetowej Starostwo naliczało i przekazywało do urzędu wojewódzkiego odsetki za te opóźnienia - s. 37-38, a także 27, 30, 40, 46 i 58 protokołu kontroli.

Kontrola w zakresie przekazywania przez Zarząd Powiatu dochodów z nieruchomości Skarbu Państwa na subkonto właściwego dysponenta części budżetowej oraz odprowadzania dochodów związanych z wykonywaniem zadań zleconych z zakresu administracji rządowej na rachunek budżetu Powiatu w świetle art. 23 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami wykazała ponadto, że badana jednostka niewłaściwie ustalała dochody powiatu od wpływów z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności, powodując zawyżenie dochodów kontrolowanej jednostki. Stwierdzono mianowicie, iż tytułem potrąceń od wpływów z opłaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności Powiat Bielski pobrał nienależnie w 2003 r. 542,32 zł i w 2004 r. 213,65 zł. W pierwszym przypadku, wskazana kwota stanowiła 5% od sumy wpływów 10.846,38 zł, w drugim zaś 25% od dochodów, które wyniosły 1.068,24 zł. Świadczy to, że dochody z opłaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności uznane zostały za wpływy z nieruchomości Skarbu Państwa osiągane ze źródeł wymienionych w art. 23 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, od wpływów osiąganych ze sprzedaży, opłat z tytułu trwałego zarządu, użytkowania, użytkowania wieczystego, czynszu dzierżawnego i najmu – nieruchomości Skarbu Państwa potrąca się 25% (w 2003 r. 5%) środków, które stanowią dochód powiatu, na którego terenie znajdują się te nieruchomości. Wskazany przepis zawiera enumeratywny, zamknięty katalog wpływów realizowanych w trybie tej ustawy, które stanowią podstawę naliczenia dochodów powiatu. Przepis ten nie mógł być zatem źródłem dochodów Powiatu w związku z wpływami pochodzącymi z wydanych przez Starostę, na mocy przepisów odrębnej ustawy z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności (Dz. U. Nr 120, poz. 1299 ze zm.), decyzji administracyjnych. Ustanowienie własności nieruchomości w trybie wymienionej ustawy nie może być utożsamiane ze sprzedażą (czy też szerzej – zbyciem) w rozumieniu ustawy o gospodarce nieruchomościami, gdyż w świetle jej przepisów, sprzedaż (zbycie) następuje w drodze czynności prawnej (art. 4 pkt 3 lit. b)), nie zaś aktu administracyjnego. Zatem Powiat realizując dochody z tego tytułu w 2003 r. nie mógł potrącać jakiejkolwiek części tych dochodów; w 2004 r. natomiast, na mocy art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 203, poz. 1966), badana jednostka mogła zarachować na dochody budżetu powiatu 5% osiągniętych kwot. Ustalono, iż kwota nienależnie pobranej prowizji z tytułu przekształcenia zatrzymanej przez Powiat Bielski w 2004 r. w wysokości 213,65 zł wraz z odsetkami w kwocie 29,40 zł została przekazana na rachunek właściwego dysponenta części budżetowej w dniu 19 maja 2005 r. Do przekazania pozostała więc suma dotycząca pobranej prowizji w 2003 r. wraz z odsetkami – str. 46-47 protokołu kontroli.

Badanie w omawianym zakresie wykazało także, że kontrolowana jednostka niewłaściwie ustalała dochody powiatu od wpływów z poszczególnych źródeł powodując ich zaniżenie:

a) dochody z odsetek od nieterminowo regulowanych należności za korzystanie z nieruchomości Skarbu Państwa, które w 2004 r. wyniosły 1.803,91 zł, były w całości odprowadzane na subkonto PUW, natomiast od tych wpływów należało, na podstawie przepisów art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, dokonać potrącenia w wysokości 5% (tj. 90,19 zł) – str. 37 protokołu kontroli;

b) w związku z realizacją w 2004 r. wpływów z tytułu opłaty melioracyjnej tytułem dochodów potrącono kwotę 1.005,86 zł, podczas gdy Powiatowi przysługiwała prowizja o 17,69 zł wyższa (prowizja w zwiększonej wysokości stanowiłaby 5% uzyskanych dochodów, których możliwość potrącenia wynika z art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy dochodach jednostek samorządu terytorialnego); dodatkowo w tym roku na rachunek PUW przekazano całość dochodów z tytułu odsetek od nieterminowych wpłat opłaty melioracyjnej (wyniosły one 463,54 zł), od której to kwoty można było potrącić 5%, czyli 23,17 zł – str. 59 protokołu kontroli.

Reasumując, należne Powiatowi dochody w związku z realizacją przedstawionych zadań z zakresu administracji rządowej zostały zaniżone na kwotę 131,05 zł.

         Innym zagadnieniem objętym kontrolą była kwestia aktualizacji opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego i trwałego zarządu. Stwierdzono, iż dla większości trwałych zarządców (9) wartość nieruchomości, w oparciu o którą dokonano wyliczenia kwoty opłaty rocznej, została ustalona w 1996 r. Przeszacowania wartości przedmiotowych nieruchomości nie dokonano także z chwilą wydania, na podstawie art. 199 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, decyzji stwierdzających przekształcenie sprawowanego przez jednostki organizacyjne zarządu w trwały zarząd tymi nieruchomościami.

Z wyjaśnień udzielonych w trakcie kontroli wynika, iż w efekcie dokonanej analizy rynku nieruchomości wzrost wartości nieruchomości w okresie ostatnich pięciu lat wyniósł ok. 45%, a trend czasowy wzrostu cen transakcyjnych kształtuje się na poziomie 6-10% rocznie. Pomimo tego, aktualizacji opłat rocznych z tytułu trwałego zarządu nie dokonywano z uwagi na fakt, iż koszty sporządzenia operatów szacunkowych i określenia wartości nieruchomości przewyższałyby przewidywany wzrost dochodów z tego tytułu. Jak wskazano bowiem, koszt jednostkowy sporządzenia operatu wynosi ok. 500 zł (przy zamówieniu większej ilości wycen ok. 300 zł za jedną nieruchomość), a po dokonaniu aktualizacji zwiększenie dochodu Skarbu Państwa uzyskano by w przybliżeniu na poziomie 90-100 zł za nieruchomość. Należy wskazać, iż organy działające za Skarb Państwa są zobowiązane, na mocy normy zawartej w art. 12 ustawy o gospodarce nieruchomościami, do gospodarowania nieruchomościami w sposób zgodny z zasadami prawidłowej gospodarki. Z uwagi na obserwowany ciągły wzrost wartości nieruchomości oraz na odległy czas ostatniej aktualizacji opłat rocznych z tytułu trwałego zarządu, podjęcie działań w tym kierunku wydaje się uzasadnione – str. 48 protokołu kontroli.

W zakresie związanym z windykacją należności z tytułu dochodów budżetu państwa stwierdzono, że w okresie kontrolowanym nie były podejmowane czynności windykacyjne i egzekucyjne w odniesieniu do należności na kwotę 396.544,30 zł (str. 52-55 protokołu kontroli). Kwotę tę stanowiło nieuregulowane zobowiązanie Instytucji Filmowej „MAX-FILM” w Warszawie z tytułu odpłatnego nabycia prawa własności budynków i urządzeń usytuowanych na gruntach, wobec których Instytucja Filmowa nabyła z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. prawo użytkowania wieczystego (decyzja Wojewody Białostockiego z dnia 15 marca 1994 r.). Cenę nabycia budynków i urządzeń należało uiścić na konto Urzędu Rejonowego w Bielsku Podlaskim w terminie jednego miesiąca od dnia uprawomocnienia się decyzji (tj. w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia stronie). Przywołana decyzja Wojewody została wydana na podstawie przepisów art. 2 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 ze zm.; ustawa utraciła swą moc z chwilą wejścia w życie ustawy o gospodarce nieruchomościami). Zgodnie tymi przepisami i treścią decyzji, wierzytelność podlegała zabezpieczeniu hipotecznemu po bezskutecznym upływie terminu na jej zaspokojenie, co też uczyniono w dniu 19 czerwca 1998 r.

Przedmiotowa Instytucja Filmowa została wymieniona w wykazie instytucji i jednostek organizacyjnych przejętych, na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1998 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie określenia wykazu instytucji i jednostek organizacyjnych podległych lub podporządkowanych właściwym ministrom i centralnym organom administracji rządowej, wojewodom i innym terenowym organom administracji rządowej albo przez nich nadzorowanych, przekazywanych określonym jednostkom samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 165, poz. 1203), na rzecz Województwa Mazowieckiego. Stosownie zaś do przepisów art. 60 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), mienie Skarbu Państwa będące we władaniu instytucji i państwowych jednostek organizacyjnych przejmowanych z dniem 1 stycznia 1999 r. przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie przepisów ustawy kompetencyjnej (która stanowiła podstawę wydania cytowanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 1998 r.) stało się z mocy prawa mieniem właściwych jednostek samorządu terytorialnego, w tym przypadku Województwa Mazowieckiego. Fakt nabycia tego mienia powinien być potwierdzony deklaratoryjną decyzją wojewody, o czym stanowi norma zawarta w przepisie art. 60 ust. 3 wskazanej ustawy. Wg posiadanych przez Starostwo Powiatowe w Bielsku Podlaskim informacji do dnia zakończenia kontroli decyzja komunalizacyjna nie została przez Wojewodę Mazowieckiego wydana. Zdaniem Skarbnika Powiatu p. B. Zwolińskiej, wyrażonym w wyjaśnieniu stanowiącym załącznik Nr 2 do protokołu kontroli, to z treści takiej decyzji powinno wynikać czy zabezpieczona wierzytelność stała się własnością Skarbu Państwa czy Województwa Mazowieckiego. Jej brak był także powodem nie podejmowania przez Starostę wobec zobowiązanego czynności windykacyjnych. Ustalono, iż zahipotekowana wierzytelność, która z końcem maja 2004 r. uległa przedawnieniu, nadal figuruje w księgach rachunkowych Starostwa Powiatowego (przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką nie narusza jednakże uprawnienia wierzyciela hipotecznego do uzyskania zaspokojenia z nieruchomości obciążonej, jak o tym stanowi art. 77 ustawy z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.)). Ponadto przedmiotowa nieruchomość, ozn. Nr 1616/3, ujęta jest w ewidencji księgowej i geodezyjnej prowadzonej przez Starostwo Powiatowe w Bielsku Podlaskim jako grunt będący własnością Skarbu Państwa.

Należy wskazać, iż stosownie do przepisów art. 60 ust. 1-3 ustawy Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, województwo samorządowe nabyło własność gruntów oznaczonych Nr 1616/3, natomiast Instytucja Filmowa „MAX-FILM”, jako samorządowa osoba prawna od dnia 1 stycznia 1999 r., zachowała swój majątek, w tym własność budynków obciążonych hipoteką zabezpieczającą jej zobowiązanie wobec Skarbu Państwa. Obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa nie przewidują, aby wierzytelność Skarbu Państwa od osoby prawnej mogła być przeniesiona w drodze komunalizacji na rzecz jednostki samorządu terytorialnego. Tezę tę potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 maja 2004 r. (sygn. akt I SA 1843/02, opubl. LEX nr 146724). Na tle zbliżonego stanu faktycznego Sąd podniósł, iż żaden przepis ustawy nie wskazuje, aby z chwilą stwierdzenia nabycia z mocy prawa nieruchomości następowało wygaśnięcie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką na tej nieruchomości lub przejście praw z tego tytułu na inny podmiot. Fakt zaliczenia składników mienia Skarbu Państwa do mienia województwa w rozumieniu art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590 ze zm.) poprzez przekazanie mienia na rzecz województwa w wyniku komunalizacji oraz przekształcenie państwowych osób prawnych w osoby samorządowe nie spowodował zaś, że województwo stało się następcą generalnym Skarbu Państwa. Następstwo prawne obejmuje jedynie zakres wynikający z art. 60 ustawy Przepisy wprowadzające ustawy reformujących administrację publiczną.

Poza tym podkreślenia wymaga fakt, iż z dniem 22 września 2004 r., na mocy art. 1 pkt 138 lit. b) ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2004 r. Nr 141, poz. 1492), do art. 200 ustawy o gospodarce nieruchomościami (regulującego kwestię uwłaszczenia państwowych osób prawnych, w tym powstania i wygaśnięcia wierzytelności związanych z uwłaszczeniem) został dodany ust. 5 w brzmieniu Windykację należności, o których mowa w ust. 2 pkt 3, prowadzi właściwy organ. Właściwym organem, według definicji legalnej zawartej w art. 4 pkt 9 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jest m.in. starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa. Znaczenie tego przepisu zostało ponadto wyjaśnione w uzasadnieniu rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 1421 z 12 marca 2003 r., str. 89). Potrzebę omawianej zmiany uzasadniano w następujący sposób: Rozstrzygnięto kwestię kompetencji do windykacji należności z tytułu uwłaszczenia osób prawnych. Obecnie (tj. przed nowelizacją z 28.11.2003 r.) sprawa nie jest jednoznacznie uregulowana w odniesieniu do nieruchomości Skarbu Państwa. Co prawda starosta ma ogólną kompetencję do gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa, ale decyzje potwierdzające uwłaszczenie wydaje wojewoda, który w tych decyzjach ustala także należności za nabycie, w drodze uwłaszczenia, własności budynków, innych urządzeń i lokali. Wprowadzono zatem zapisy ustalające, że ww. kompetencje będzie posiadał właściwy organ, czyli w przypadku nieruchomości Skarbu Państwa – starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej (zmiana 123 do art. 200).

W przepisach art. 27 i 27a ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 513), w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej z dniem 19 sierpnia 2005 r. (ustawą z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii – Dz. U. Nr 132, poz. 1111), zostało uregulowane, iż instytucje filmowe, za zgodą organu założycielskiego, mogą tworzyć spółki na zasadach określonych w przepisach prawa handlowego, zaś do ich komercjalizacji i prywatyzacji stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 ze zm.). Z danych uzyskanych w oparciu o Biuletyn Informacji Publicznej wynika, iż obecnie Instytucja Filmowa Max-Film działa w formie spółki akcyjnej, powstałej w wyniku komercjalizacji Instytucji Filmowej. Właścicielem spółki jest Województwo Mazowieckie. Spółka jest zarejestrowana w Rejestrze Przedsiębiorców prowadzonym przez Sąd Rejonowy dla Miasta Stołecznego Warszawy XX Wydział Gospodarczy KRS pod numerem 0000236457.

Stwierdzone w trakcie kontroli uchybienia były wynikiem nieprzestrzegania lub błędnej interpretacji przepisów prawnych dotyczących gospodarki finansowej powiatu, w tym przede wszystkim z zakresu gospodarki nieruchomościami.

Wykonywanie budżetu Powiatu Bielskiego, stosownie do przepisu art. 32 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.), należy do zadań Zarządu Powiatu. Zarząd wykonuje zadania przy pomocy m.in. Starostwa Powiatowego, którego kierownikiem, a także zwierzchnikiem służbowym pracowników, jest Starosta (art. 33 i art. 35 ust. 2 ustawy). Na Staroście jako kierowniku jednostki sektora finansów publicznych (Starostwie) spoczywa odpowiedzialność za gospodarkę finansową tej jednostki, w tym za wykonywanie obowiązków w zakresie kontroli wewnętrznej, stosownie do postanowień art. 28a ustawy o finansach publicznych. Starosta gospodaruje także zasobem nieruchomości Skarbu Państwa, stosownie do ustawy o gospodarce nieruchomościami.

         Odpowiedzialność za prowadzenie rachunkowości spoczywa na głównym księgowym (Skarbniku Powiatu), stosownie do postanowień art. 35 ustawy o finansach publicznych oraz przydzielonego zakresu czynności, uprawnień i odpowiedzialności.

Mając na uwadze ustalenia kontroli, na podstawie art. 9 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych, zalecam:

1. Zapewnienie wykonywania obowiązków w zakresie audytu wewnętrznego, zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz z wykorzystaniem uwag zawartych w części opisowej i protokole kontroli.

2. Doprowadzenie do wyeliminowania uchybień w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych poprzez:

a) ujmowanie w ewidencji księgowej budżetu na koncie 139 „Inne rachunki bankowe” środków pieniężnych innych niż środki budżetu i środki pochodzące z funduszy pomocowych;

b) ewidencjonowanie w księgach rachunkowych Starostwa jako jednostki budżetowej zaliczki w znakach skarbowych za pośrednictwem konta 140 „Krótkoterminowe papiery wartościowe i inne środki pieniężne” i 240 „Pozostałe rozrachunki”;

c) ujmowanie różnic inwentaryzacyjnych w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji;

d) dokonywanie zapisów księgowych na koncie 101 „Kasa” wyłącznie na podstawie dokumentów wynikających z raportu kasowego oraz uzgadnianie salda gotówki wynikającego z raportów kasowych z saldem wykazywanym na koncie 101 „Kasa”.

3. Sporządzanie przez Starostę planów wykorzystania zasobu nieruchomości Skarbu Państwa.

4. Uregulowanie przez Starostę w dokumentacji opisującej przyjęte zasady rachunkowości zasad pozabilansowej ewidencji nieruchomości Skarbu Państwa.

5. Dostosowanie przez Starostę przyjętych rozwiązań w zakresie ewidencjonowania dochodów Skarbu Państwa w części dotyczącej zasad potrącania prowizji i ich ujmowania w księgach rachunkowych do obowiązujących przepisów prawa.

6. Spowodowanie wyeliminowania stwierdzonych uchybień w zakresie ewidencji księgowej dochodów Skarbu Państwa oraz sprawozdawczości w tym zakresie, w szczególności:

a) właściwe klasyfikowanie wpływów z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności oraz sum wynikających z potrąceń od zrealizowanych dochodów budżetu państwa;

b) dokonywanie zapisów na kontach 226 i 290, zgodnie z zasadami funkcjonowania tych kont;

c) przestrzeganie zasady, w myśl której w sprawozdaniu Rb-27ZZ w kolumnie „Należności (saldo początkowe plus przypisy minus odpisy)” należy wykazywać salda początkowe (należności pozostałych do zapłaty zmniejszone o nadpłaty), powiększone jedynie o kwoty przypisów należności z tytułu dochodów budżetowych, których termin płatności przypada na dany rok budżetowy;

d) zapewnienie właściwego funkcjonowania konta 130/3 służącego ujmowaniu wpływów z tytułu dochodów Skarbu Państwa, ze zwróceniem szczególnej uwagi na prawidłową dekretację dowodów księgowych.

7. Terminowe przekazywanie na rachunek podstawowy Powiatu oraz subkonto właściwego dysponenta części budżetowej dochodów związanych z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych ustawami.

8. Odprowadzanie w prawidłowych wysokościach dochodów związanych z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej na rachunek dochodów budżetu Powiatu i subkonto dysponenta części budżetu państwa. Dokonanie rozliczenia z budżetem państwa wskazanej w protokole i niniejszym wystąpieniu kwoty dochodów, która nie została odprowadzona, stosownie do postanowienia art. 129 ust. 2 ustawy o finansach publicznych.

9. Rozważenie możliwości podjęcia działań mających na celu aktualizację opłat rocznych z tytułu trwałego zarządu.

10. Podjęcie stanowczych działań w kwestii figurujących w księgach rachunkowych Starostwa należności od „MAX-FILM”, dotychczas niedochodzonych ani odpisanych, mając na uwadze tezy zawarte w protokole kontroli i niniejszym wystąpieniu.

O sposobie wykonania zaleceń proszę powiadomić Regionalną Izbę Obrachunkową w Białymstoku w terminie 30 dni od daty otrzymania niniejszego wystąpienia.

Dodatkowo informuję o możliwości składania, w terminie 14 dni od daty otrzymania wystąpienia pokontrolnego, zastrzeżeń do zawartych w wystąpieniu wniosków za pośrednictwem Prezesa Izby do Kolegium Izby, zgodnie z art. 9 ust. 3–4 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych. Bieg 30–dniowego terminu ulegnie zawieszeniu w stosunku do wniosków objętych zastrzeżeniem.

Podstawą zgłoszenia zastrzeżeń może być tylko zarzut naruszenia prawa poprzez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie.

         Prezes

Regionalnej Izby Obrachunkowej

  w Białymstoku