Kontrola kompleksowa gospodarki finansowej

przeprowadzona w Urzędzie Gminy w Nurcu-Stacji

przez inspektorów Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku

         Ustalenia kontroli zostały zawarte w wystąpieniu pokontrolnym z dnia 30 stycznia 2015 roku (znak: RIO.I.6001-13/14), o treści jak niżej:

                                                                           Pan

                                                                                              Piotr Jaszczuk

                                                                                              Wójt Gminy Nurzec-Stacja         

W wyniku kompleksowej kontroli gospodarki finansowej gminy Nurzec-Stacja za 2013 rok i inne wybrane okresy, przeprowadzonej w Urzędzie Gminy Nurzec-Stacja na podstawie art. 1 ust. 1 oraz art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 1113, ze zm.) przez inspektorów Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku, stwierdzono nieprawidłowości i uchybienia opisane w protokole kontroli, którego egzemplarz pozostawiono w kontrolowanej jednostce.

         Zakresem kontroli objęto regulacje wewnętrzne dotyczące ustroju i funkcjonowania gminy oraz jej jednostek organizacyjnych, funkcjonowanie kontroli zarządczej, prowadzenie rachunkowości, gospodarkę pieniężną i rozrachunki, realizację wybranych rodzajów dochodów i wydatków, w tym zagadnienie osiągania przez jednostki samorządu terytorialnego wysokości średnich wynagrodzeń nauczycieli, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2014 r. poz. 191), udzielanie zamówień publicznych, realizację zadań zleconych i w ramach porozumień, gospodarowanie mieniem, rozliczenia budżetu z jednostkami organizacyjnymi.

Z ustaleń kontroli wynika, że Urząd Gminy w dalszym ciągu prowadzi obsługę finansowo-księgową Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej i Gminnego Ośrodka Upowszechniania Kultury. W wystąpieniu pokontrolnym wystosowanym na podstawie ustaleń poprzedniej kontroli kompleksowej zalecono podjęcie działań w celu stworzenia warunków umożliwiających samodzielne wykonywanie przez kierowników GOPS i instytucji kultury obowiązków w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych. W odpowiedzi na zalecenia wskazał Pan, iż podjęto działania w celu przygotowania niezbędnej dokumentacji do samodzielnego prowadzenia ksiąg rachunkowych przez Dyrektora instytucji kultury oraz kierownika GOPS. W uzgodnieniu z kierownikami tych instytucji zostaną opracowane niezbędne procedury, które pozwolą na samodzielne prowadzenie tych spraw przez kierowników jednostek zgodnie z obowiązującymi przepisami. Fakt nieprzerwanego prowadzenia ksiąg rachunkowych obu jednostek przez pracowników Urzędu Gminy, w świetle udzielonej przez Pana odpowiedzi, świadczy o nieskuteczności podjętych działań. Jak wynika z ustaleń kontroli, działania te polegały na ogłoszeniu przez kierownika GOPS (co jednakże miało miejsce dopiero w dniach 12 grudnia 2013 r. i 30 czerwca 2014 r.) naboru na stanowisko głównego księgowego w GOPS w wymiarze ½ etatu; z okazanej dokumentacji wynika, że nie wpłynęły żadne oferty. Udokumentowania działań mających na celu umożliwienie samodzielnego wykonywania obowiązków w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych przez dyrektora GOUK nie stwierdzono. W trakcie kontroli poinformował Pan o planowanym dodatkowym uzupełnieniu etatu osoby wyłonionej w ramach naboru do GOPS na stanowisko głównego księgowego w GOUK; dodał Pan także, iż wobec braku chętnych do pracy na stanowisku główny księgowy (1/2 etatu w GOPS z uzupełnieniem etatu w GOUK) sprawy związane z księgowością zmuszony jest dalej czasowo prowadzić Urząd Gminy do chwili wyłonienia kandydata na stanowisko bądź zmiany prawa zezwalającego na inne racjonalne formy działania. Wskazania wymaga, iż z uwagi na sygnalizowane przez Pana trudności w znalezieniu właściwych osób należy rozważyć możliwość zatrudnienia w tych jednostkach (na ułamkową część etatu) pracowników (lub pracownika) Urzędu Gminy dotychczas prowadzących obsługę finansowo-księgową GOPS i GOUK, pod warunkiem posiadania przez nich wymaganych kwalifikacji dla głównego księgowego, określonych przepisami art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. 885, ze zm.). Uwzględnienia w tym zakresie wymaga również kwestia uniknięcia ewentualnych sprzeczności z równolegle wykonywanymi przez tych pracowników obowiązkami w Urzędzie – str. 100-101 protokołu kontroli.

Stwierdzono ponadto, iż zarządzeniem nr 70/2011 z dnia 12 grudnia 2011 r. zarządził Pan przeprowadzenie inwentaryzacji składników majątkowych w Urzędzie Gminy oraz w GOUK i GOPS, podczas gdy to na kierownikach tych jednostek spoczywają obowiązki inwentaryzacyjne nałożone przepisami art. 26 i 27 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, ze zm.). Poza tym zasady przeprowadzania inwentaryzacji określone w instrukcji inwentaryzacyjnej stanowiącej załącznik nr 1 do zarządzenia Pana Wójta nr 68/11 z dnia 9 grudnia 2011 r. dotyczą, jak wynika z treści tego dokumentu, Urzędu Gminy i obsługiwanych jednostek. Nieprawidłowości te należy uznać za konsekwencję prowadzenia ksiąg wymienionych jednostek przez Urząd Gminy – str. 96-97 protokołu kontroli.

W gminie Nurzec-Stacja w dalszym ciągu nie zostało obsadzone stanowisko zastępcy Wójta, pomimo że przewiduje je regulamin organizacyjny Urzędu Gminy oraz Statut Gminy. Na obowiązek podjęcia stosownych działań zmierzających do uregulowania kwestii zastępstwa Pana Wójta, mając na uwadze zapewnienie ciągłości funkcjonowania gminy podczas nieobecności Pana Wójta, zwrócono uwagę podczas poprzedniej kompleksowej kontroli RIO. W odpowiedzi na zalecenia pokontrolne stwierdził Pan, iż po wyborach samorządowych zarządzonych na dzień 21 listopada 2010 r. zostanie powołany Zastępca Wójta ze stosownymi upoważnieniami, co jednakże nie miało miejsca – str. 3-4 protokołu kontroli.

Kontrola prawidłowości prowadzenia ksiąg rachunkowych w świetle przepisów ustawy o rachunkowości oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2013 r. poz. 289), wykazała:

a) nieujęcie na koncie 221 „Należności z tytułu dochodów budżetowych” zaległości (w kwocie 813,37 zł) i nadpłat (w łącznej wysokości 52,50 zł) wynikających z rocznych sprawozdań Rb-27 sporządzonych przez Urząd Skarbowy w Siemiatyczach, II Urząd Skarbowy w Białymstoku i I MUS w Warszawie; w konsekwencji danych w tym zakresie nie wykazano też w sprawozdaniu Rb-27S badanej jednostki. Stosownie do zasad funkcjonowania konta 221 zawartych w załączniku nr 3 do rozporządzenia na koncie 221 ujmuje się również należności z tytułu podatków pobieranych przez właściwe organy; zapisy z tego tytułu mogą być dokonywane na koniec okresów sprawozdawczych na podstawie sprawozdań z ewidencji podatkowej (zaległości i nadpłaty) – str. 13 protokołu kontroli,

b) nieprawidłowe księgowanie wpłat do kasy przypisanych i nieprzypisanych należności z tytułu dochodów, które ujmowano zapisem Wn 101 „Kasa” – Ma 141 „Środki pieniężne w drodze”, natomiast późniejsze odprowadzenie tych środków do banku zapisem Wn 141 – Ma 101. Zgodnie z przebiegiem operacji gospodarczych należało ująć wpłaty do kasy zapisem Wn 101 – Ma 221 (wpływy należności przypisanych) lub odpowiednie konto zespołu 7 (wpływy należności nieprzypisanych), przekazanie środków z kasy do banku Wn 141 – Ma 101, zaś wpływ na rachunek bieżący Wn 130 „Rachunek bieżący jednostki” – Ma 141 – str. 11 protokołu kontroli.

Analiza obowiązujących na terenie gminy uregulowań dotyczących zagadnień z zakresu gospodarowania mieniem gminy wykazała, że obowiązująca uchwała Nr V/37/07 Rady Gminy Nurzec-Stacja z dnia 19 kwietnia 2007 r. w sprawie zasad gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność gminy Nurzec-Stacja nie została dostosowana do aktualnego brzmienia art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a) ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, ze zm.), ponieważ nie odnosi się do zasad wydzierżawiania i wynajmowania nieruchomości na czas nieoznaczony. Do czasu określenia w uchwale zasad zawierania umów na czas nieoznaczony Pan Wójt może zawierać tego typu umowy wyłącznie za zgodą Rady Gminy – str. 16-17 protokołu kontroli.

Kontrola dochodów z najmu lokali użytkowych wykazała, że w umowach zawartych w 2012 i 2014 r. z Indywidualną Praktyką Lekarsko-Dentystyczną z Hajnówki (stanowiących kolejne umowy z tym samym podmiotem na okres 2 lat) ustalono czynsz w wysokości 232,80 zł mimo tego, iż w latach 2011-2013 dokonywano corocznego zwaloryzowania czynszu o wskaźnik wzrostu cen towarów i usług za rok poprzedni, zgodnie z postanowieniami umów przewidującymi waloryzację czynszu. Powodowało to, iż czynsz wskazywany w umowach był niezgodny z prawidłowo wystawianymi fakturami – w umowie zawartej w 2012 r. czynsz po waloryzacji powinien wynosić 242,82 zł, zaś w umowie z 2014 r. należało określić go w wysokości 254,07 zł – str. 18-19 protokołu kontroli.

W toku kontroli przestrzegania procedur sprzedaży nieruchomości określonych w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r. poz. 518) i rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie sposobu i trybu przeprowadzania przetargów oraz rokowań na zbycie nieruchomości (Dz. U. z 2014 r. poz. 1490) stwierdzono uchybienie w zakresie ustalenia wysokości postąpienia w przetargu ustnym ograniczonym na sprzedaż działek o nr geodezyjnych 521, 547, 594. Jak stanowi § 14 ust. 3 rozporządzenia, o wysokości postąpienia decydują uczestnicy przetargu, z tym, że postąpienie nie może wynosić mniej niż 1% ceny wywoławczej, z zaokrągleniem w górę do pełnych dziesiątek złotych. W zbadanym postępowaniu w ogłoszeniu o przetargu ustalono wartość postąpienia (z zastrzeżeniem, iż jest to postąpienie minimalne) wynoszącą 30 zł na każdą z działek, przy cenie wywoławczej ustalonej na kwotę 300 zł za każdą z działek, tj. w wysokości przekraczającej 1% ceny wywoławczej. W świetle przywołanych wyżej przepisów wysokość minimalnego postąpienia dla każdej z działek to 10 zł. Należy wskazać, iż z uwagi na przywołaną regulację, zgodnie z którą o wysokości postąpienia decydują uczestnicy przetargu, wysokość postąpienia nie jest obligatoryjnym elementem ogłoszenia o przetargu. Zamieszczenie w ogłoszeniu informacji o jego wysokości jest możliwe pod warunkiem, że jest ona nie wyższa niż 1% – str. 28 i 30 protokołu kontroli.

W toku kontroli dochodów budżetowych gminy badaniu poddano również dochody z tytułu podatków i opłat lokalnych, dla których organem podatkowym pierwszej instancji, w myśl art. 13 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, ze zm.), jest Pan Wójt. Kontrola prowadzona była w szczególności pod kątem prawidłowości i powszechności poboru wskazanych dochodów, windykacji zaległości podatkowych oraz rachunkowości podatkowej, w tym rzetelności sporządzania sprawozdań budżetowych, co doprowadziło do następujących ustaleń.

Stwierdzono, iż rok 2013 był kolejnym, w którym organ podatkowy nie wypełnia obowiązku wynikającego z treści art. 281 § 1 Ordynacji podatkowej. Przywołany przepis zobowiązuje organy podatkowe do prowadzenia kontroli podatkowych w celu sprawdzenia czy podatnicy wywiązują się z obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego. Sytuacja jest o tyle niezrozumiała, gdyż analizując dokumentację podatkową stwierdzono, że organ podatkowy ma ograniczone możliwości dokonywania czynności sprawdzających, o których mowa w art. 272 Ordynacji podatkowej. Jest to związane z brakiem dokumentów pozwalających na zweryfikowanie prawidłowości danych zawartych w deklaracjach (informacjach) podatkowych, w zakresie wykazanych powierzchni budynków, wartości budowli i sposobu wykorzystania poszczególnych składników majątkowych. Kontrole podatkowe są jedną z możliwości weryfikowania danych przedstawianych przez podatników w składanych dokumentach. Ponadto w 2013 r. organ podatkowy nie otrzymywał dokumentów wymienionych w § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie informacji podatkowych (Dz. U. z 2013 r. Nr 190), dotyczących m.in. oddania do użytkowania ukończonych obiektów budowlanych. Zgodnie z przywołanym przepisem tego rodzaju dokumenty powinny być przekazywane przez organy administracji architektoniczno-budowlanej oraz organy nadzoru budowlanego do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana decyzja stała się ostateczna lub upłynął termin do zgłoszenia sprzeciwu. Należy zatem ustalić przyczyny braku przepływu przedmiotowych dokumentów oraz podjąć działania w celu ich usunięcia – str.  32 protokołu kontroli. 

Dokonana w trakcie kontroli analiza deklaracji podatkowych podatników podatku od nieruchomości od osób prawnych i jednostek niemających osobowości prawnej wykazała, że:

- podatnik wymieniony pod poz. …[1] naruszył art. 6 ust. 9 pkt 1 w zw. z art. 6 ust. 10 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 849, ze zm.) ponieważ nie złożył deklaracji na podatek od nieruchomości. Z zapisów ewidencji gruntów i budynków wynika, że w jego posiadaniu są nieużytki o pow. 0,53 ha (zwolnione na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych). Grunty te zostały wykazane w deklaracji na podatek rolny jako grunty zakrzewione i zakrzaczone;

- podatnik wymieniony pod poz. …[2] według zapisów ewidencji gruntów i budynków posiada jedynie grunty rolne, a zatem wykazując część z nich (100 m2) do opodatkowania podatkiem od nieruchomości, jako grunty pozostałe naruszył art. 2 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z tym przepisem użytki rolne podlegają opodatkowaniu w przypadku gdy są zajęte na działalność gospodarczą. Skutkiem powyższej nieprawidłowości jest zawyżenie zadeklarowanego podatku o 45 zł;

- w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[3] należy wyjaśnić prawidłowość deklarowanej do opodatkowania powierzchni gruntów. Z przedstawionych do kontroli danych geodezyjnych (według stanu na dzień kontroli) wynika, że w posiadaniu podatnika są grunty o pow. 13.000 m2. Natomiast podatnik w kontrolowanym okresie złożył cztery deklaracje, w tym trzy korygujące w związku ze sprzedażą mienia. W poszczególnych okresach posiadał następującą powierzchnię gruntów: deklaracja nr 1 – 12.249 m2, deklaracja nr 2 – 12.093 m2, deklaracja nr 3 – 11.907 m2 i deklaracja nr 4 – 9.055 m2. Wykazanie do opodatkowania powierzchni niezgodnej z zapisami ewidencji gruntów i budynków narusza postanowienia art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w zw. z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.). Również podmioty powiązane z tym podatnikiem, wymienione w załączniku nr 3/2 do protokołu kontroli pod poz. 1, 5 i 6 w złożonych deklaracjach za 2013 r. wykazały powierzchnię gruntów niezgodną z ewidencją gruntów i budynków. Przedłożone deklaracje dotyczą łącznie gruntów o pow. 1.355.101,80 m2. Natomiast z ewidencji geodezyjnej wynika, że w użytkowaniu tego podatnika i podmiotów powiązanych jest 1.397.900 m2 gruntów sklasyfikowanych jako tereny kolejowe, 24.500 m2 gruntów sklasyfikowanych jako drogi oraz 3.600 m2 gruntów sklasyfikowanych jako mieszkaniowe i przemysłowe. Różnica między powierzchnią gruntów z ewidencji geodezyjnej a powierzchnią gruntów wynikającą z deklaracji wynosi 42.798,39 m2. Przy założeniu, że niewykazane grunty podlegają opodatkowaniu jako związane z działalnością gospodarczą – z uwagi, iż są w posiadaniu przedsiębiorców – należny podatek wzrósłby o 34.239 zł;

- podatnik wymieniony pod poz. …[4] nie wykazał do opodatkowania gruntów sklasyfikowanych jako dr - drogi o pow. 5.300 m2. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają wszystkie grunty,  z wyjątkiem wymienionych w ust. 2 (użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych oraz lasy). Ponieważ według ewidencji gruntów i budynków grunt sklasyfikowany jako dr nie jest zaliczany do kategorii gruntów leśnych i rolnych (§ 68 ust. 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków), podlega on opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. W związku z powyższym należy uznać, że podatnik zaniżył powierzchnię gruntów podlegających opodatkowaniu o 5.300 m2 oraz podatek o kwotę 2.385 zł. Z wyjaśnień pracownika odpowiedzialnego za realizację dochodów z tytułu podatku od nieruchomości wynika, że (…) Starostwo Powiatowe w Siemiatyczach w sierpniu 2013 r. na okoliczność  wyłączenia gruntów pod inwestycję- budowę drogi - zmieniła klasyfikację części gruntów leśnych na drogi. Decyzja została zaskarżona przez podatnika i uchylona przez Wojewodę. Sprawa na obecną chwilę nie jest sprostowana przez organy odpowiedzialne za prowadzenie ewidencji gruntów i budynków (…). Zgodnie z art. 21 Prawa geodezyjnego i kartograficznego dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków są podstawą naliczenia podatku od nieruchomości. Mając zatem na względzie obowiązujące przepisy oraz stan faktyczny, z którego wynika, że organ odpowiedzialny za prowadzenie ewidencji gruntów i budynków nie dokonał zmiany sposobu klasyfikacji przedmiotowych gruntów, organ podatkowy powinien wyegzekwować od podatnika deklarację zgodną z danymi geodezyjnymi. W przypadku ewentualnej zmiany zapisów ewidencji geodezyjnej podatnik będzie miał prawo do złożenia korekty deklaracji; 

- w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[5] należy ustalić sposób wykorzystywania gruntów będących w jego posiadaniu. Z ewidencji gruntów i budynków wynika, że posiada on 300 m2 gruntów leśnych i 7.900 m2 gruntów sklasyfikowanych jako R VI. W złożonej deklaracji na podatek od nieruchomości podatnik wykazał do opodatkowania grunty związane z prowadzoną działalnością o pow. 2.000 m2. Ustalono, że w kontrolowanym okresie podatnik nie złożył deklaracji na podatek leśny i rolny, w której wykazałby do opodatkowania pozostałą powierzchnię posiadanych gruntów;

- podatnik wymieniony pod poz. …[6] nie wykazał w deklaracji 253 m2 gruntów dzierżawionych od gminy Nurzec-Stacja (umowa z dnia 15 października 2007 r.). W myśl art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podatnikami podatku od nieruchomości są podmioty będące w posiadaniu nieruchomości stanowiących własność jednostki samorządu terytorialnego. W związku z powyższym doszło do naruszenia art. 2 ust. 1 pkt 1, w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy;

- w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[7] należy zweryfikować prawidłowość opodatkowania gruntów. Podatnik wykazał w deklaracji do opodatkowania m.in. 100 m2 gruntów pozostałych oraz 64 m2 budynków mieszkalnych. W ocenie kontrolujących na podstawie obowiązujących przepisów i posiadanych dokumentów nie ma podstaw do opodatkowania przedmiotowych gruntów jako pozostałych, ponieważ nie można wykazać ich bezpośredniego związku z budynkami mieszkalnymi. W efekcie, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przedmiotowe grunty należy opodatkować jako związane z działalnością gospodarczą, ponieważ są w posiadaniu przedsiębiorcy;

- w wyniku porównania danych zawartych w deklaracji podatnika wymienionego pod poz. …[8]z zapisami ewidencji gruntów i budynków stwierdzono, że nie wykazano do opodatkowania 122.684 m2 gruntów podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Opodatkowanie przedmiotowych gruntów jako „pozostałe” zwiększyłoby kwotę należnego podatku o 55.208 zł. Z wyjaśnienia złożonego w trakcie kontroli wynika, że do deklaracji nie ujęto gruntów o pow. 3,0190 ha, które podatnik nazywa „gruntami pozostałymi” oraz gruntów sklasyfikowanych jako dr o pow. 9,4276 ha. W przypadku pierwszej z wymienionych pozycji wskazano, że (…) niniejszej różnicy nie ujęto do deklaracji ze względu na brak zsumowania podmiotów – Urząd Gminy Nurzec-Stacja oraz Gminy Nurzec-Stacja (…), natomiast w przypadku gruntów sklasyfikowanych jako dr wskazano, że grunty te stanowią własność Skarbu Państwa i nie są we władaniu gminy. Podstawą do wymiaru podatku od nieruchomości są dane wykazane w ewidencji gruntów i budynków (art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego). Do czasu zmiany zapisów w bazie geodezyjnej dane z niej wynikające powinny być podstawą sporządzenia deklaracji i naliczenia podatku, zatem do tego czasu – zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – gmina będzie podatnikiem podatku za przedmiotowe grunty.

         Kontrola terminowości składania deklaracji wykazała, że jedynie podatnik wymieniony w załączniku nr 3/2 do protokołu kontroli pod poz. 6, składając deklarację korygującą w dniu 12 sierpnia 2013 r., naruszył  art. 6 ust. 9 pkt 2 ustawy podatkach i opłatach lokalnych, ponieważ zdarzenia mające wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego miały miejsce w miesiącu kwietniu 2013 r. Opis powyższych nieruchomości znajduje się na str. 33-36 protokołu kontroli.

         Z ustaleń kontroli dotyczących prawidłowości i powszechności opodatkowania podatników podatku rolnego i leśnego od osób prawnych wynika, że: 

- należy wyjaśnić prawidłowość danych wykazanych w złożonych deklaracjach przez podatnika wymienionego w załącznikach nr 3/3 i 3/4 pod poz. 2. W 2013 r. składał on kilkukrotnie deklaracje korygujące na podatek rolny, przy czym w niektórych przypadkach zdarzenia mające wpływ na zmianę wysokości zobowiązania podatkowego miały miejsce w roku 2006 i 2012. Korygowanie danych dotyczących tak odległej perspektywy czasowej można uznać za zdarzenia, o których mowa w art. 54 § 1 Kodeksu karnego skarbowego, tzn. nieujawnienie podstawy opodatkowania, które jest co najmniej wykroczeniem w rozumieniu tej ustawy. Należy mieć również na uwadze, że nieterminowe składanie deklaracji może stanowić wykrocznie skarbowe, o którym mowa w art. 56 § 4 k.k.s. Ponadto w toku kontroli  ustalono, że łączna powierzchnia gruntów wykazanych w deklaracjach na podatek rolny, leśny i od nieruchomości jest większa od powierzchni wynikającej z ewidencji gruntów i budynków o co najmniej 32,474 ha. Zgodnie z obowiązującymi przepisami podstawą opodatkowania przedmiotowymi podatkami jest powierzchnia gruntów wynikająca z ewidencji gruntów i budynków. A zatem podatnik powinien przy sporządzaniu deklaracji uwzględnić zapisy ewidencji gruntów i budynków oraz przepisy materialnego prawa podatkowego. W związku z powyższym należy dokonać weryfikacji złożonych w 2013 r. deklaracji i ustalić prawidłową podstawę opodatkowania w poszczególnych podatkach; 

- podatnik wymieniony w załączniku nr 3/3 pod poz. 12 zaniżył w deklaracji na podatek rolny powierzchnię użytków rolnych o 0,0565 ha, co stanowi naruszenie art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1381, ze zm.). Z uwagi, iż część użytków rolnych jest związana z działalnością gospodarczą należy ustalić, które grunty podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym, powierzchnię przeliczeniową oraz należy podatek;

- podatnik wymieniony w załączniku nr 3/4 pod poz. 7 w deklaracji złożonej w dniu 25 stycznia 2013 r. wykazał grunty leśne o pow. 1,8485 ha, w części D1, w której wykazuje się grunty leśne za wyjątkiem zwolnionych z podatku. Pomimo takiego zakwalifikowania posiadanych gruntów podatnik nie naliczył kwoty należnego podatku. Z opisu zawartego w deklaracji wynika, że przyczyną nienaliczenia podatku jest brak drzewostanu na przedmiotowym gruncie. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 465, ze zm.) opodatkowaniu podlegają określone w ustawie lasy, z wyjątkiem zajętych na działalność gospodarczą. Według ustawy lasem są grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako Ls, a zatem brak drzewostanu na gruncie sklasyfikowanym jako Ls nie jest przesłanką uniemożliwiającą opodatkowanie gruntów leśnych;

- podatnicy wymienieni w załączniku nr 3/3 pod poz. 2, 12, 13, 15 i 17 oraz w załączniku nr 3/4  pod poz. 7, 8 i 9 naruszyli przepisy materialnego prawa podatkowego - art. 6a ust. 8 pkt 2 ustawy o podatku rolnym i art. 6 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku leśnym. Zgodnie z art. 56 § 4 k.k.s. niezłożenie w terminie deklaracji stanowi wykroczenie skarbowe. W żadnych ze wskazanych przypadków organ podatkowy nie wystosował wniosków do urzędów skarbowych o wszczęcie postępowań w sprawie ewentualnego popełnienia czynu stanowiącego wykroczenie karno skarbowe.

Przedstawione nieprawidłowości opisano na str. 37-43 protokołu kontroli.

W wyniku kontroli podatników zaliczanych do kategorii osób fizycznych w zakresie prawidłowości i powszechności opodatkowania stwierdzono następujące rozbieżności pomiędzy zapisami ewidencji gruntów i budynków a ewidencją podatkową:

- w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[9] organ podatkowy przy wymiarze podatku nie uwzględnił danych wynikających z informacji podatkowej. Tym samym należy stwierdzić, że naruszono art. 4 ust. 1 pkt 2, w zw. z art. 6 ust. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Ustalono, że do wymiaru podatku od nieruchomości przyjęto następujące dane: budynek mieszkalny o pow. 221 m2, budynek pozostały o pow. 27,90 m2 oraz grunty rolne o pow. 0,15 ha, zwolnione z podatku na mocy art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku rolnym. Z ewidencji gruntów i budynków wynika, że w posiadaniu podatnika są użytki rolne o pow. 0,15 ha, sklasyfikowane jako R V. Natomiast z informacji podatkowej wynika, że podatnik posiada budynek mieszkalny o pow. 201 m2, budynek pozostały o pow., 27,90 m2, budynek związany z działalnością gospodarczą o pow. 20 m2 oraz grunty związane z działalnością gospodarczą o pow. 20 m2. Opodatkowanie podatnika według danych zaprezentowanych w informacji podatkowej zwiększyłoby kwotę należnego podatku o 342 zł (faktycznie podatek wynosił 311 zł);

- w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[10] należy zweryfikować prawidłowość danych wykazanych w informacji podatkowej, w której do opodatkowania wykazano 250 m2 gruntów związanych z działalnością gospodarczą i budowle związane z działalnością gospodarczą o wartości 1.000 zł. Z ewidencji działalności gospodarczej wynika, że podstawową działalnością podatnika jest produkcja opakowań drewnianych (16.24Z). Według wyjaśnień pracownika odpowiedzialnego za wymiar podatku, podatnik prowadzi działalność pod „wiatą”, która została wykazana jako budowla. Należy zweryfikować czy przedmiotowy obiekt budowlany nie spełnia kryteriów budynku trwale związanego z gruntem;

- podatnik wymieniony pod poz. …[11] nie wykazał całości gruntów, jakie posiada w związku z zawarciem umowy dzierżawy z gminą. Przedmiotem dzierżawy jest grunt o pow. 307 m2. W informacji podatkowej oraz ewidencji podatkowej do opodatkowania przyjęto 127,68 m2 (grunty związane z działalnością gospodarczą). Opisana sytuacja stanowi naruszenie art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Opodatkowanie pozostałej powierzchni jako związanej z działalnością gospodarczą zwiększyłoby wysokość należnego podatku o 144 zł;

- w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[12]stwierdzono naruszenie art. 6a ust. 10 oraz art. 1 ustawy o podatku rolnym, ponieważ do gruntów będących wyłącznie własnością podatnika dodano udział w gruntach posiadanych we współwłasności. Z analizy przedstawionej dokumentacji wynika, że podatnik posiada grunty rolne (stanowiące wyłącznie jego własność) o pow. 8,88 ha, grunty leśne o pow. 8,15 ha oraz grunty rolne będące we współwłasności o pow. 0,33 ha (udział 3/5). W informacji podatkowej podatnik wykazał, że posiada użytki rolne o pow. 9,07 ha oraz grunty leśne o pow. 8,15 ha;

- w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[13] stwierdzono naruszenie art. 6c ustawy o podatku rolnym, ponieważ organ podatkowy dokonał wymiaru podatku odrębnie opodatkowując nieruchomość zajętą na działalność gospodarczą i odrębnie pozostałe nieruchomości;

- w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[14] stwierdzono naruszenie art. 3 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Z ewidencji podatkowej wynika, że dzierżawi on  od osoby fizycznej 12 m2 budynków związanych z działalnością gospodarczą oraz 12 m2 gruntów pozostałych. Mając na uwadze przywołany przepis umowa dzierżawy w tym przypadku nie powoduje przeniesienia obowiązku podatkowego na dzierżawcę;

- podatnik wymieniony pod poz. …[15] – na podstawie przedstawionej dokumentacji ustalono, że organ podatkowy nie dokonał zmiany podstawy opodatkowania lasów, która w trakcie roku uległa zmniejszeniu o 0,24 ha. Ponadto nie zareagował na wykazanie, w złożonej w trakcie roku informacji podatkowej, powierzchni posiadanego lasu mniejszej niż wynika to z danych geodezyjnych. Stanowi to naruszenie art. 3 i art. 5 ust. 3 ustawy o podatku leśnym;

- podatnik wymieniony pod poz. …[16] – w trakcie kontroli ustalono, że w informacji podatkowej wykazano do opodatkowania powierzchnię gruntów leśnych niezgodną z zapisami ewidencji gruntów i budynków, co stanowi naruszenie art. 3 ustawy o podatku leśnym. Opodatkowanie gruntów leśnych zgodnie z przedstawionymi danymi geodezyjnymi spowodowałoby zmniejszenie wysokości zobowiązania podatkowego o 60 zł;

- podatnik wymieniony pod poz. …[17] – w trakcie kontroli nie przedstawiono informacji podatkowej, którą podatnik powinien złożyć w związku ze sprzedażą w dniu 17 września 2013 r. części posiadanych gruntów, czym naruszył art. 6a ust. 5 ustawy o podatku rolnym. Ponadto należy wyjaśnić różnicę pomiędzy powierzchnią gruntów wynikającą z informacji podatkowej a ewidencją podatkową. Podatnik wykazał do opodatkowania użytki rolne o pow.  48,02 ha i grunty leśne o pow. 6,2 ha, w całości korzystające ze zwolnienia na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku leśnym. Natomiast w ewidencji podatkowej na pozycji podatnika figurują użytki rolne o pow. 41,82 ha i grunty leśne o pow. 6,2 ha, w całości zwolnione z opodatkowania;

- w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[18] ustalono na podstawie okazanych danych geodezyjnych, że w jego posiadaniu są użytki rolne o pow. 21,6634 ha (powierzchnia przeliczeniowa do opodatkowania 3,0295 ha). Natomiast z ewidencji podatkowej i informacji podatkowej wynika, że podatnik jest w posiadaniu gruntów rolnych o pow. 28,57 ha (pow. przeliczeniowa 9,751 ha). W przypadku przyjęcia do opodatkowania powierzchni gruntów rolnych wynikającej z przedstawionych dokumentów geodezyjnych podatek byłby niższy o 1.275 zł;

- w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[19] stwierdzono, że zapisy ewidencji podatkowej są niezgodne z dokumentami źródłowymi i zapisami ewidencji gruntów i budynków, która zgodnie z art. 3 ustawy o podatku leśnym jest podstawą opodatkowania. Zgodnie z ewidencją gruntów i budynków podatnik posiada grunty leśne o pow. 1 ha, również w złożonej w informacji podatkowej wykazane zostały grunty leśne o pow. 1 ha, w całości zwolnione z podatku na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku leśnym (brak daty zalesienia). Natomiast gruntów tych nie wprowadzono do ewidencji podatkowej;

- podatnik wymieniony pod poz. …[20] – zgodnie z informacją podatkową podatnik posiada las o pow. 0,1290 ha, który korzysta ze zwolnienia na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku leśnym. W dokumencie tym podatnik nie wskazał daty zalesienia gruntów. Natomiast z ewidencji podatkowej wynika, że las w kontrolowanym okresie został w całości opodatkowany. W przedstawionych aktach podatkowych nie ma dokumentów, które podważałyby dane prezentowane przez podatnika; 

- podatnik wymieniony pod poz. …[21] jest posiadaczem gruntów leśnych o pow. 0,05 ha, które zgodnie z ewidencją podatkową nie zostały opodatkowane. W informacji podatkowej podatnik wykazał, iż faktycznie posiada grunty leśne o pow. 0,05 ha, jednakże nie wskazał czy podlegają one opodatkowaniu czy też korzystają ze zwolnienia. Nie wiadomo zatem w oparciu o jakie informacje organ podatkowy uznał, że las nie podlega opodatkowaniu. Aby zastosować zwolnienie z podatku organ podatkowy powinien mieć ku temu jasne przesłanki, mające swoje umocowanie w obowiązujących przepisach;

- podatnik wymieniony pod poz. …[22] zgodnie z ewidencją geodezyjną posiada grunty leśne o pow. 0,39 ha. Z ewidencji podatkowej wynika, że przedmiotowy grunt nie jest opodatkowany. Podstawą zwolnienia jest zapis w informacji podatkowej wskazujący, że jest to niezalesiony grunt tzw. płazowizna. Zgodnie z ustawą o podatku leśnym opodatkowaniu tym podatkiem podlegają określone w ustawie lasy, z wyjątkiem lasów zajętych na działalność gospodarczą (art. 1 ust. 1). Natomiast lasem w rozumieniu ustawy są grunty leśne sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako lasy. A zatem podstawą opodatkowania są grunty sklasyfikowane w ewidencji geodezyjnej jako lasy; bez znaczenia jest fakt czy grunt jest pokryty drzewostanem czy też nie. Ustawa w art. 7 zawiera katalog zwolnień z opodatkowania i nie przewiduje on możliwości zwolnienia gruntów w związku z brakiem drzewostanu. Tak więc przedmiotowy grunt powinien być opodatkowany, a w przypadku zaliczenia go do kategorii „lasów pozostałych” naliczony podatek wynosiłby 16 zł. Taka samą sytuację stwierdzono w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[23], który posiada 0,02 ha gruntów leśnych, również niepokrytych drzewostanem według informacji podatkowej,

- w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[24] stwierdzono, że od ogólnej powierzchni gruntów leśnych lub rolnych nie odjęto 140 m2 gruntów zajętych na działalność gospodarczą. Ponieważ na podstawie okazanej dokumentacji nie jest możliwe stwierdzenie rodzaju i klasy gruntów i tym samym ustalenie czy nieprawidłowość ta ma wpływ na wysokość należnego podatku rolnego lub leśnego;

- w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[25]  stwierdzono, że w dniu 5 listopada 2013 r. została wydana decyzja zmieniająca wymiar podatku za 2013 r. W jej wyniku zmniejszyła się powierzchnia budynków opodatkowanych jako związane z działalnością gospodarczą (zmniejszenie o 89 m2). Okazana dokumentacja nie potwierdza zaistnienia zmian mających wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego. W przedstawionych do kontroli aktach podatkowych jest informacja podatkowa, z której wynika, że podatnik wykorzystuje do działalności gospodarczej 50 m2 gruntów i 209 m2 budynków. Ponadto posiada budynek mieszkalny o pow. 70 m2, grunty rolne o pow. 2,72 ha (powierzchnia przeliczeniowa do opodatkowania 0,762) oraz las o pow. 0,67 ha (do opodatkowania 0,57 ha). W aktach podatkowych nie ma nowej informacji wskazującej, że podatnik zmniejszył powierzchnię budynków związanych z działalnością gospodarczą. Ponadto według ewidencji podatkowej podatnik posiada użytki rolne o pow. 1,45 ha (w całości zwolnione z podatku) oraz grunty leśne o pow. 0,67 ha (do opodatkowania 0,57 ha). Dane te nie są zgodne z danymi geodezyjnymi, z których wynika, że w jego posiadaniu są użytki rolne o pow. 2,65 ha (klasy V i VI) oraz grunty leśne o pow. 1,45 ha. Zgodnie z materialnym prawem podatkowym podstawą opodatkowania w podatku rolnym i leśnym są dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Zatem jeżeli nie zaistniały przesłanki, wynikające z przepisów prawa podatkowego, umożliwiające przeniesienie obowiązku na innych podatników, dane wymiarowe (co do powierzchni opodatkowania) powinny być zgodne z zapisami w ewidencji. Natomiast w przypadku opodatkowania budynków podstawą opodatkowania są dane wynikające z informacji podatkowej lub uzyskane w trakcie postępowania podatkowego lub kontrolnego. Mając na względzie przedstawione informacje należy stwierdzić, że w przypadku podatnika doszło do naruszenia art. 4 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, art. 3 ustawy o podatku leśnym, art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego, a w przypadku budynków – art. 6 ust. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych;

- podatnik wymieniony pod poz. …[26]– z ewidencji podatkowej wynika, że grunty, które zgodnie z danymi geodezyjnymi są sklasyfikowane jako S PS IV o pow. 0,82 ha opodatkowano jako pastwiska IV klasy. Zgodnie z art. 4 ust. 6 ustawy o podatku rolnym sady przelicza się na hektary przeliczeniowe według przeliczników określonych w ust. 5 dla gruntów ornych, z tym że do sadów klasy III i IV stosuje się odpowiednio przeliczniki dla klasy IIIa i IVa. Opodatkowanie przedmiotowych gruntów zgodnie z przepisami zwiększyłoby kwotę podatku o 109 zł;

- podatnik wymieniony pod poz. …[27] według ewidencji podatkowej jest w posiadaniu gruntów rolnych o pow. 15,52 ha, z których pow. przeliczeniowa do opodatkowania wynosi 1,133 ha, gruntów leśnych o pow. 9,94 ha, z których opodatkowaniu podlega 6,52 ha i budynku mieszkalnego o pow. 34 m2. Natomiast z informacji podatkowej złożonej przez podatnika wynika, że w jego posiadaniu są grunty rolne o pow. 15,52 ha, z których powierzchnia przeliczeniowa do opodatkowania wynosi 1,133 ha i grunty leśne o pow. 9,94, z których opodatkowaniu podlega pow. 6,82 ha. Nie wykazano w niej budynków mieszkalnych. Natomiast z ewidencji gruntów i budynków wynika, że podatnik posiada użytki rolne o pow. 14,33 ha, z których pow. przeliczeniowa do opodatkowania wynosi 0,611 ha i grunty leśne o pow. 9,81 ha. Podstawę opodatkowania w podatku rolnym i leśnym stanowi powierzchnia gruntów wynikająca z ewidencji gruntów i budynków. Opodatkowanie innych powierzchni niż wskazują dane geodezyjne jest możliwe tylko w przypadkach określonych w materialnym prawie podatkowym. Materiał dowodowy nie wskazuje, aby w przypadku tego podatnika istniały uzasadnione przesłanki opodatkowania innych powierzchni niż wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Ponadto opodatkowanie budynku w przypadku gdy podatnik w informacji podatkowej nie wykazuje posiadania takiego obiektu należy uznać za naruszenie art. 2 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 6 ust. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W przypadku organu podatkowego informacja podatkowa jest obecnie w praktyce jednym źródłem informacji o posiadaniu i powierzchni użytkowej budynku. Nie stwierdzono aby organ podatkowy prowadził działania mające na celu wyjaśnienie wskazanych rozbieżności i ustalenie faktycznej ilości przedmiotów opodatkowania i podstawy opodatkowania;      

- podatnik wymieniony pod poz. …[28] – według ewidencji podatkowej i informacji podatkowej podatnik posiada grunty leśne o pow. 4,97 ha, z których opodatkowaniu podlega pow. 1,66 ha. Z ewidencji gruntów i budynków wynika, że podatnik posiada grunty leśne o pow. 3,82 ha. Porównując dane geodezyjne z danymi z ewidencji podatkowej wynika, że do lasów zaliczono Lz, których podatnik posiada 1,15 ha, co stanowi naruszenie art. 1 ust. 2 ustawy o podatku leśnym;

- w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[29] stwierdzono, że grunty sklasyfikowane jako PS V o pow. 0,47 ha zostały opodatkowane jako PS IV. Narusza to wskazania art. 4 ust. 1 ustawy o podatku rolnym i powoduje zawyżenie wymiaru podatku o 49 zł;

- w przypadku podatnika wymienionego pod poz. …[30]stwierdzono, że w ewidencji podatkowej powierzchnia gruntów będąca podstawą wymiaru podatku rolnego i leśnego różni się od danych wynikających z ewidencji gruntów i budynków oraz informacji podatkowej. Z ewidencji gruntów i budynków wynika, że podatnik posiada grunty rolne o pow. 16,69 ha, z których pow. przeliczeniowa wynosi 3,4415 ha i grunty leśne o pow. o pow. 6,03 ha. W informacji podatkowej zostały wykazane grunty rolne o powierzchni zgodnej z ewidencją i grunty leśne o pow. 9,06 ha, z których opodatkowaniu podlega 7,27 ha. Natomiast z ewidencji podatkowej wynika, że podatnik posiada grunty rolne o pow. 16,50 ha, z których pow. przeliczeniowa do opodatkowania wynosi 3,7115 ha i grunty leśne o pow. 9,22 ha, z których opodatkowaniu podlegają lasy o pow. 7,27 ha. Różnica między ewidencją podatkową i danymi geodezyjnymi stanowi naruszenie art. 4 ust. 1 ustawy o podatku rolnym i art. 3, w zw. z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku leśnym, gdyż podstawą opodatkowania są dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Powyższe rozbieżności wpłynęły na wysokość ustalonego podatku leśnego, który zawyżono o 51 zł – str. 44-51 protokołu kontroli.

Analiza dokumentacji, na podstawie której udzielano ulg w podatku rolnym z tytułu nabycia gruntów na utworzenie lub powiększenie gospodarstwa rolnego oraz z tytułu wydatków inwestycyjnych, wykazała, że: 

- postępowanie podatkowe w przypadku decyzji …[31] prowadzono z naruszeniem art. 139 § 1 Ordynacji podatkowej, ponieważ trwało ono dłużej niż miesiąc, a materiał dowodowy nie wskazuje aby sprawy można było uznać je za skomplikowane;

- decyzje nie zawierają uzasadnienia prawnego wraz z jego wyjaśnieniem, co stanowi naruszenie art. 210 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej.

Również w przypadku większości wytypowanych do kontroli decyzji w sprawie udzielenia ulg w zapłacie podatku na podstawie art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej stwierdzono brak uzasadnienia faktycznego i prawnego w formie przewidzianej w art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej. Przepis ten stanowi, iż uzasadnienie faktyczne decyzji zawiera w szczególności wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, którym dał wiarę oraz przyczyn dla których innym dowodom odmówił wiarygodności. Uzasadnienie prawne zaś zawiera wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji z przytoczeniem przepisów prawa. Ponadto sposób prowadzenia postępowania podatkowego w większości spraw wskazuje na naruszenie przepisów Działu IV Ordynacji podatkowej, a w szczególności art. 120 i 121 § 1, z których wynika, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa oraz że postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Te dwie generalne zasady zobowiązują organ podatkowy aby w swym działaniu dochowywał szczególnej staranności i podejmował decyzje w oparciu o materiał dowodowy, który będzie przedstawiał stan faktyczny i pozwoli na dogłębną analizę przesłanek wskazanych we wniosku. Materiał dowodowy w większości decyzji nie pozwala na uwiarygodnienie podawanych we wniosku argumentów. Powoduje to, iż niemożliwe jest również wykazanie występowania przesłanek z art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej, umożliwiających na zasadzie uznania administracyjnego podjęcie organowi podatkowemu dowolnego rozstrzygnięcia – str. 51-60 protokołu kontroli.

Analiza deklaracji podatkowych złożonych przez podatników podatku od środków transportowych wykazała, że:

- podatnik wymieniony pod poz…[32] w złożonej deklaracji ustalił błędną stawkę dla samochodu ciężarowego o numerze rejestracyjnym …[33] którego DMC wynosiła 12 ton. Zadeklarowana wartość podatku wynosi 250 zł, podczas gdy zgodnie z uchwałą Rady Gminy Nurzec Nr XIII/110/2012 stawka dla tego rodzaju pojazdu wynosi 1300 zł;

- podatnik wymieniony pod poz. … – stwierdzono, że w przypadku pojazdu samochodu ciężarowego nr ….[34]w deklaracji wskazano, że jego DMC wynosi 11,99 tony. Do ustalenia podatku zastosowana została stawka w wysokości 1.100 zł (okres opodatkowania 3 m-ce). Z dokumentacji przekazanej przez Starostwo Powiatowe wynika, że DMC tego pojazdu wynosi 14,5 tony i posiada on dwie osie. Mając na uwadze te informacje należy stwierdzić, że bazowa stawka podatku będąca podstawą ustalenia zobowiązania podatkowego wynosi 1.400 zł, a należny podatek powinien być wyższy o 75 zł;

- podatnik wymieniony pod poz. … błędnie ustalił DMC zespołu pojazdów w przypadku ciągnika siodłowego nr …[35]. Z załącznika do deklaracji wynika, że DMC zespołu pojazdów wynosi 22 tony, posiada on dwie osie i zawieszenie równoważne z pneumatycznym. Natomiast z danych przedstawionych  przez Starostwo Powiatowe wynika, że DMC pojazdu wynosi 22 tony, masa pojazdu 8,2 tony i posiada on 3 osie; brak informacji o rodzaju zawieszenia. W przypadku ciągników siodłowych podstawą opodatkowania jest DMC zespołu pojazdów, co oznacza sumę  masy ciągnika i DMC naczepy.  A zatem do masy ciągnika należy dodać DMC naczepy. W związku z powyższym należy uznać, że sposób sporządzenia deklaracji narusza uchwałę Rady Gminy w sprawie wzoru deklaracji, a stawkę podatku ustalono z naruszeniem art. 8 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych; 

- podatnicy wymienieni pod poz. …[36] przekazali do organu podatkowego deklaracje po terminach ustalonych w art. 9 ust. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Z dokumentacji podatkowej wynika, że organ podatkowy nie występował do właściwych miejscowo dla podatników urzędów skarbowych o wszczęcie postępowania w związku z przepisem art. 56 § 4 k.k.s. – str. 60-61 protokołu kontroli.

W trakcie kontroli prawidłowości realizacji dochodów z tytułu opłaty targowej stwierdzono przypadki braku numerów na biletach znajdujących się w bloczku. W sumie bloczki te zawierały więcej niż 100 biletów, a z zapisów księgi druków ścisłego zarachowania  wynika, że wprowadzone do niej bloczki zawierały po 100 biletów. Bilety opłaty targowej są drukami ścisłego zarachowania (§ 21 ust. 1 instrukcji obiegu i kontroli dokumentów księgowych), które podlegają szczególnych zasadom ewidencjonowania. Zgodnie z § 21 ust. 2 instrukcji, ewidencja druków ścisłego zarachowania polega na przyjęciu druków niezwłocznie po ich otrzymaniu, sprawdzeniu liczby i serii druków z wystawioną specyfikacją lub fakturą. Należy zatem stwierdzić, że osoba odpowiedzialna za prowadzenie ewidencji druków ścisłego zarachowania powinna ująć w księdze faktyczną ilość biletów znajdujących się w bloczku – str. 62 protokołu kontroli.

Mając na uwadze opis zawarty na str. 63-66 protokołu kontroli, dotyczący prowadzonych przez organ podatkowy działań upominawczych i egzekucyjnych, należy stwierdzić, że:

- część upomnień wystawiono z naruszeniem § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 137, poz. 1541 ze zm.), ponieważ zawierały one po kilkanaście pozycji, podczas gdy zgodnie ze wskazanym przepisem dopuszczalna ilość wynosi 4;

- organ podatkowy nie wystawiał upomnień bezpośrednio po upływie terminu płatności raty podatku. Z analizy ewidencji upomnień i wykazu dłużników ustalono, że działaniami tymi nie objęto bezpośrednio po terminie płatności 126 podatników, którzy nie opłacili I raty podatku na kwotę 34.504,18 zł, 53 podatników w przypadku II raty na kwotę 3.394 zł, 114 podatników w przypadku III raty na kwotę 8.440,45 zł i 35 podatników w przypadku IV raty na kwotę 1.517,20 zł. Część z podatników pomimo braku upomnienia uregulowało zaległość w późniejszym terminie (załącznik nr 3/9 do protokołu kontroli). Mając na względzie przepisy regulujące postępowanie wierzycieli w stosunku do dłużników, obowiązujące w 2013 r., należy stwierdzić, że zachowanie służb organu podatkowego naruszało postanowienia § 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Pierwszy z wymienionych przepisów wskazuje, że wierzyciel jest zobowiązany do systematycznej kontroli terminowości zapłaty zobowiązania.  Jeżeli należność nie zostanie zapłacona w terminie określonym w decyzji lub wynikającym z przepisu prawa, wierzyciel, z zastrzeżeniem ust. 2, wysyła do zobowiązanego upomnienie, z zagrożeniem wszczęcia egzekucji po upływie siedmiu dni od dnia doręczenia upomnienia (§ 3). Z powyższych regulacji wynika, że działania organu podatkowego powinna cechować systematyczność, konsekwencja i kompletność. W przypadku stwierdzenia, że  należność nie została opłacona, przepisy zobowiązują wierzyciela do wystawienia upomnienia;

- w przypadku działań egzekucyjnych stwierdzono, że objęto nimi tylko część podatników, którzy po uprzednim otrzymaniu upomnienia nie dokonali w wyznaczonym terminie zapłaty zaległości. W trakcie 2013 r. organ podatkowy wystawił 18 tytułów wykonawczych dotyczących należności z 2013 r. Mając na uwadze, iż ponad 400 podatników posiadało zaległość na koniec roku, działaniami objęto niewielki odsetek dłużników. Według przepisów obowiązujących w 2013 r. niewystawianie tytułów wykonawczych stanowiło naruszenie §  5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Zgodnie z jego treścią, po bezskutecznym upływie terminu określonego w upomnieniu, wierzyciel wystawia tytuł wykonawczy. Należy też wskazać, że od dnia 21 maja 2014 r. organ podatkowy, zgodnie z § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 maja 2014 r. w sprawie trybu postępowania wierzycieli należności pieniężnych przy podejmowaniu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 656) ma obowiązek niezwłocznie wystawić tytuł wykonawczy, w przypadku gdy łączna wysokość należności pieniężnych wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia w terminie należności pieniężnej przekroczy dziesięciokrotność kosztów upomnienia albo gdy okres do upływu terminu przedawnienia należności pieniężnej jest krótszy niż 6 miesięcy.

W wyniku kontroli kont podatników wymienionych w załącznikach nr 3/2; 3/5; 3/7 do protokołu kontroli stwierdzono dwa przypadki nieprawidłowego ustalenia kwoty odsetek:

- podatnik wymieniony w załączniku nr 3/7 pod poz. 3 nie naliczył odsetek od wpłat dokonanych w dniu 9 stycznia 2014 r. w wysokości 200 zł i 26 lutego 2014 r. w wysokości 421 zł. Z konta podatnika wynika, że wpłaty zaliczono na zaległość, jaką podatnik posiadał w podatku od środków transportowych w wysokości 621 zł. W myśl art. 53 § 3 Ordynacji podatkowej obowiązek naliczenia i wpłacenia odsetek ciąży na podatniku. W przypadku gdy podatnik dokonując wpłaty nie naliczy odsetek organ podatkowy zgodnie art. 55 § 2 Ordynacji podatkowej ma obowiązek rozksięgować wpłatę proporcjonalnie na należność główną i odsetki. Tak więc pierwsza wpłatę w wysokości 200 zł należało rozksięgować: 187 zł na należność główną i 18 zł na odsetki, a drugą – odpowiednio 380 zł i 41 zł;

- podatnik wymieniony w załączniku nr 3/5 pod poz. 4 opłacając w dniu 19 lutego 2013 r. IV ratę podatku za 2012 r. zaniżył odsetki o kwotę 21 zł. Mając na względzie kwotę zaległego podatku (669 zł), czas jaki upłynął od terminu płatności (96 dni) oraz obowiązujące stawki oprocentowania, wysokość odsetek powinna wynieść 23 zł.

Kontrola prawidłowości poboru podatków przez inkasentów oraz naliczenia i wypłaty wynagrodzenia za prowadzenie inkasa wykazała, że przy ustaleniu podstawy wynagrodzenia nie zaokrąglano jej do pełnych złotych, jak tego wymaga art. 63 § 1 Ordynacji podatkowej – str. 69 protokołu kontroli.

W trakcie kontroli badaniu poddano zagadnienie ponoszenia przez gminę Nurzec-Stacja w 2014 r. wydatków na odławianie bezdomnych zwierząt i sprawowanie opieki nad nimi, którego opis zawarto na str. 87-91 protokołu kontroli. Podstawę dokonywania wydatków stanowiła umowa z dnia 17 grudnia 2013 r. podpisana przez Pana Wójta z Firmą Wielobranżową CENTAUR Marek Kulesza z siedzibą w Długiej Szlacheckiej przy ul. Ks. J. Popiełuszki 4 na okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2014 r. Stwierdzono, że w oparciu o umowę gmina Nurzec-Stacja wydatkowała (od 1 stycznia do 10 października 2014 r.) kwotę 21.967,50 zł brutto, w tym 9.225 zł z tytułu stałej opłaty miesięcznej (po 922,50 zł brutto miesięcznie zgodnie z umową) i 12.742,50 zł z tytułu opłaty za odbiór bezpańskich zwierząt (według umowy stawka za odłowienie jednego psa wynosiła 922,50 zł brutto). Postanowieniami § 2 pkt 1 umowy wskazano, że jej przedmiotem jest m.in. wyłapywanie i odbieranie bezpańskich zwierząt w celu zapewnienia opieki zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r. poz. 856), a także transport przekazanych zwierząt do miejsca, gdzie odebrane zwierzęta będą miały zapewnioną opiekę tymczasową, schronienie, wyżywienie, opiekę weterynaryjną, dozór całodobowy ze wskazaniem, iż miejscem tym jest schronisko dla zwierząt pod adresem 05-071 Długa Szlachecka, ul. Ks. Jerzego Popiełuszki 4 Halinów, powiat miński nr ident. 14123402.

Z ustaleń kontroli wynika, że stan faktyczny w zakresie zapewnienia przez usługodawcę miejsca przetrzymywania wyłapanych zwierząt, a także zapewnienia im miejsca w schronisku dla zwierząt odbiegał od postanowień umowy, zatem interes wierzyciela (gminy) w trakcie trwania umowy nie był zaspokajany w sposób odpowiadający jej treści. Odławianie w 2014 r. bezdomnych zwierząt dokonywane było bowiem przez firmę CENTAUR pomimo niezapewnienia im miejsc w schroniskach objętych nadzorem weterynaryjnym, który to wymóg formułują przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2014 r. poz. 1539). Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 2 tej ustawy podjęcie działalności nadzorowanej polegającej na prowadzeniu schronisk dla zwierząt jest dozwolone po uprzednim zgłoszeniu, w formie pisemnej, zamiaru jej prowadzenia powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na przewidywane miejsce jej prowadzenia; powiatowy lekarzowi weterynarii po otrzymaniu zgłoszenia wydaje decyzję o nadaniu temu podmiotowi weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego. Potwierdzeniem zaprezentowanej wyżej tezy jest:

- pismo skierowane do Pana Wójta od Inspekcji Weterynaryjnej Powiatowego Lekarza Weterynarii w Mińsku Mazowieckim z dnia 23 maja 2014 r. informujące, iż schronisko dla zwierząt w Długiej Szlacheckiej ul. Ks. Jerzego Popiełuszki 4, 05-071 Sulejówek prowadzone przez firmę CENTAUR zostało wykreślone w dniu 17 grudnia 2013 r. (tj. dniu podpisania umowy z gminą Nurzec-Stacja) z rejestru podmiotów prowadzących działalność nadzorowaną – symbol 34. Badając sprawę wykreślenia schroniska z rejestru uzyskał Pan od zleceniobiorcy informację, iż zwierzęta są przekazywane do schroniska mieszczącego się pod tym adresem prowadzonego przez Stowarzyszenie Na Rzecz Niesienia Pomocy Dla Bezdomnych Zwierząt „Templ” na mocy porozumienia zawartego pomiędzy Stowarzyszeniem a firmą CENTAUR w dniu 7 listopada 2013 r. (tj. przed podpisaniem umowy z gminą); na dowód tego zleceniobiorca przedłożył porozumienie o współpracy, z którego wynikało, iż Stowarzyszenie przejmuje pod swoją administrację schronisko dla zwierząt pod adresem 05-071 Sulejówek Długa Szlachecka, ul. Ks. J. Popiełuszki 4 posiadające nadany numer weterynaryjny 14123402,

- pismo z dnia 15 września 2014 r. od Inspekcji Weterynaryjnej Powiatowego Lekarza Weterynarii w Mińsku Mazowieckim skierowane do Stowarzyszenia Miłośników Zwierząt z Siemiatycz, w którym wskazano, iż Stowarzyszenie Na Rzecz Niesienia Pomocy Dla Bezdomnych Zwierząt „Templ” nie prowadziło schroniska dla bezdomnych zwierząt w Długiej Szlacheckiej ul. Ks. Jerzego Popiełuszki 4, 05-071 Sulejówek; na dzień 8 września 2014 r. pod adresem ul. Ks. Jerzego Popiełuszki 4, 05-071 Sulejówek żaden podmiot nie prowadzi schroniska dla zwierząt.

Należy zauważyć, że uzyskane przez Pana Wójta informacje, wynikające z przywołanych wyżej pism, uprawdopodobniały nienależyte wykonywanie warunków umowy przez firmę CENTAUR. Pomimo tego nie podjął Pan, do dnia kontroli, żadnych kroków prawnych, a swoje postępowanie (polegające na kontynuowaniu umowy z usługobiorcą) oparł na wyjaśnieniu złożonym w dniu 17 czerwca 2014 r. przez właściciela firmy, w którym zapewnił on o wypełnianiu wszystkich postanowień umowy, w tym dotyczących przekazywania wyłapanych zwierząt do schroniska mieszczącego się w Długiej Szlacheckiej. Ostatecznie, m.in. w efekcie działań kontrolnych, dokonał Pan rozwiązania umowy z firmą CENTAUR z dniem 30 października 2014 r.

Kontrola likwidacji środków trwałych zakwalifikowanych jako nienadające się do dalszej eksploatacji wykazała uchybienie w zakresie udokumentowania likwidacji sprzętu pożarniczego o łącznej wartości 5.207,95 zł. Zgodnie z procedurami określającymi zasady dokumentowania likwidacji środków trwałych, zawartymi w § 10 instrukcji obiegu i kontroli dokumentów księgowych, likwidacja następuje na skutek zużycia, zniszczenia, niedoboru lub sprzedaży; wójt powołuje komisję w celu wskazania środków trwałych zużytych, zniszczonych, niezdatnych do eksploatacji, określenia stopnia zużycia lub zniszczenia poszczególnych środków trwałych oraz sposobu zagospodarowania. Okazany protokół zniszczenia sprzętu pożarniczego, sporządzony w dniu 5 listopada 2013 r. przez 6-osobową komisję i zatwierdzony przez Pana Wójta, zawierał wyszczególnienie sprzętu pożarniczego będącego na stanie OSP Klukowicze (łącznie 27 pozycji z podaniem nazwy, ilości, ceny jednostkowej i wartości); zawarto w nim ponadto stwierdzenie, iż uległ on zniszczeniu z powodu wieloletniego użytkowania (sprzęt nie przedstawiający wartości materialnej). Należy zauważyć, że z protokołu zniszczenia nie wynikała data nabycia sprzętu, stopień jego zużycia lub zniszczenia, a także sposób fizycznej likwidacji (zniszczenia) sprzętu (sposób jego zagospodarowania). Dodania wymaga ponadto, iż w protokole ujęto m.in. sprzęt elektryczny w postaci syreny elektrycznej o wartości 380 zł, sprężarki o wartości 180 zł, prostownika o wartości 318 zł czy motopompy o wartości 546 zł. Zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1155) użytkownik sprzętu innego niż przeznaczony dla gospodarstw domowych obowiązany jest przekazywać zużyty sprzęt do zbierającego zużyty sprzęt lub zakładu przetwarzania, wpisanych do rejestru – str. 95-96 protokołu kontroli.

Stwierdzone w trakcie kontroli nieprawidłowości i uchybienia były w głównej mierze wynikiem nieprzestrzegania bądź błędnej interpretacji przepisów prawnych dotyczących gospodarki finansowej i rachunkowości gminy, a także niewłaściwego funkcjonowania kontroli zarządczej.

Organem wykonawczym gminy wiejskiej jest Wójt, na którym spoczywają obowiązki dotyczące m.in. przygotowywania projektów uchwał Rady Gminy, wykonywania budżetu i gospodarowania mieniem, a także ogólna odpowiedzialność za prawidłową gospodarkę finansową (art. 30 ust. 1 i 2, art. 60 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). Wójt jako organ wykonawczy wykonuje zadania przy pomocy Urzędu, działającego w strukturze organizacyjnej wskazanej w protokole kontroli, którego jest kierownikiem (art. 33 ust. 1 i 3 ustawy). Odpowiedzialność za gospodarkę finansową Urzędu, jako jednostki sektora finansów publicznych, w tym za wykonywanie obowiązków w zakresie kontroli zarządczej, spoczywa na Wójcie – kierowniku jednostki – zgodnie z art. 53 ust. 1 i art. 69 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych oraz pracownikach, którym powierzono obowiązki w zakresie gospodarki finansowej.

Wójt jest również organem podatkowym pierwszej instancji w myśl przepisu art. 13 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Obowiązki w zakresie prowadzenia rachunkowości spoczywały, stosownie do postanowień zakresu czynności, na Skarbniku Gminy. Prawa i obowiązki głównego księgowego (skarbnika) określają przepisy art. 54 ustawy o finansach publicznych.

Mając na uwadze ustalenia kontroli na podstawie art. 9 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych, zalecam:

1. Skuteczne doprowadzenie do zatrudnienia głównych księgowych przez kierowników GOPS i GOUK oraz rozpoczęcia realizacji przez kierowników tych jednostek wszystkich obowiązków spoczywających na nich na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości.

2. Rzetelne realizowanie zaleceń pokontrolnych, stosownie do udzielonej odpowiedzi o sposobie ich wykonania.

3. Zobowiązanie Skarbnika Gminy do wyeliminowania uchybień w zakresie ewidencjonowania operacji w księgach rachunkowych, poprzez:

a) ujmowanie na koncie 221 zaległości i nadpłat wynikających ze sprawozdań Rb-27 sporządzonych przez urzędy skarbowe,

b) księgowanie wpłat do kasy należności z tytułu dochodów budżetowych w sposób wskazany w części opisowej wystąpienia i protokole kontroli.

4. Przedłożenie Radzie Gminy projektu zmiany uchwały w sprawie zasad gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność gminy Nurzec-Stacja, polegającej na uregulowaniu w treści uchwały zasad wydzierżawiania i wynajmowania nieruchomości na czas nieoznaczony. Do czasu wprowadzenia stosownych postanowień zawieranie umów dzierżawy i najmu na czas nieoznaczony wyłącznie za zgodą Rady Gminy.

5. Wskazywanie w treści kolejnych umów zawieranych z tym samym podmiotem na najem lokalu użytkowego prawidłowej wysokości czynszu – uwzględniającej jego waloryzację dokonaną w latach poprzednich.

6. Zaniechanie określania w ogłoszeniach o przetargach ustnych na sprzedaż nieruchomości minimalnego postąpienia w wysokości wyższej niż przewidziana przepisami rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie sposobu i trybu przeprowadzania przetargów…

7. Przestrzeganie przepisów Ordynacji podatkowej w zakresie prowadzenia kontroli podatkowych oraz gromadzenia dokumentacji podatkowej umożliwiającej dokonywanie czynności sprawdzających w zakresie wynikającym z treści przywołanych przepisów ustawy.

8. Wyeliminowanie wskazanych w protokole i części opisowej wystąpienia nieprawidłowości w zakresie danych wykazanych w informacjach i deklaracjach podatkowych w kontekście  ich zgodności z obowiązującymi przepisami. W odpowiedzi na zalecenia przedstawienie wyników (w tym finansowych) poszczególnych ustaleń (dotyczących każdego podatnika) .

9. Przestrzeganie przepisów materialnego prawa podatkowego i Ordynacji podatkowej w zakresie prowadzenia postępowania podatkowego oraz wymogów formalnych dotyczących wydawanych decyzji podatkowych.

10. Prowadzenie działań upominawczych i egzekucyjnych zgodnie z przepisami ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz obowiązujących przepisów wykonawczych.

11. Zapewnienie rzetelnego prowadzenia ewidencji biletów opłaty targowej oraz przyjmowania wpłat wyłącznie za pomocą biletów posiadających cechy druków ścisłego zarachowania, mając na względzie umożliwienie przyjęcia racjonalnego zapewnienia o kompletności odprowadzenia na rachunek przyjętych przez inkasenta dochodów.

12. Przestrzeganie zasad naliczania odsetek od zaległości podatkowych wynikających z przywołanych w części opisowej wystąpienia przepisów Ordynacji podatkowej.

13. Ustalanie wynagrodzenia inkasentom zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

14. Uwzględnianie dostępnych informacji na temat realizacji zawartych przez gminę umów z usługodawcami, mając na uwadze należyte zaspokajanie interesów gminy, a w konsekwencji prawidłowość przeznaczenia wydatkowanych środków publicznych.

15. Przestrzeganie obowiązujących przepisów prawa oraz regulacji wewnętrznych określających zasady dokumentowania likwidacji środków trwałych, w tym zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego.

O sposobie wykonania zaleceń pokontrolnych proszę powiadomić Regionalną Izbę Obrachunkową w Białymstoku w terminie 30 dni od daty otrzymania niniejszego wystąpienia.

         Dodatkowo informuję o możliwości składania, w terminie 14 dni od daty otrzymania wystąpienia pokontrolnego, zastrzeżeń do zawartych w wystąpieniu wniosków, za pośrednictwem Prezesa RIO do Kolegium Izby, zgodnie z art. 9 ust. 3-4 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych. Bieg 30-dniowego terminu ulegnie zawieszeniu w stosunku do wniosków objętych zastrzeżeniem.

         Podstawą zgłoszenia zastrzeżeń może być tylko zarzut naruszenia prawa poprzez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie.

                Prezes

Regionalnej Izby Obrachunkowej

         w Białymstoku