Kontrola problemowa gospodarki finansowej
przeprowadzona w Zakładzie Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Mońkach
przez inspektorów Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku
Ustalenia kontroli zostały zawarte w wystąpieniu pokontrolnym z dnia 13 listopada 2007 roku (znak: RIO.I.6012 - 14/07), o treści jak niżej:
Pan Mariusz Kulesza
Dyrektor Zakładu Gospodarki
Komunalnej i Mieszkaniowej
w Mońkach
W wyniku problemowej kontroli gospodarki finansowej za okres 2006 roku, przeprowadzonej w Zakładzie Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Mońkach na podstawie art. 1 ust. 1 oraz w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1992 roku o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 577 ze zm.) przez inspektorów Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku, stwierdzono nieprawidłowości opisane w protokole kontroli, którego egzemplarz pozostawiono w kontrolowanej jednostce.
Kontrolą objęto sprawy z zakresu gospodarki finansowej dotyczące organizacji i funkcjonowania kontroli wewnętrznej zakładu, księgowości i sprawozdawczości, gospodarki pieniężnej i rozrachunków, planu finansowego, realizacji wybranych rodzajów przychodów i kosztów, udzielania zamówień publicznych oraz gospodarki składnikami majątkowymi.
W okresie objętym kontrolą funkcję dyrektora Zakładu pełnił p. Andrzej Chodkiewicz.
Jednym z rodzajów działalności prowadzonej przez ZGKiM jest zarządzanie budynkami wielolokalowymi, w których część lokali stanowi mieszkaniowy zasób gminy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy… (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.), część zaś jest nieruchomościami lokalowymi, wyodrębnionymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).
Z ustaleń kontroli wynika, że zaliczki na poczet kosztów zarządu nieruchomością wspólną, uiszczane przez właścicieli lokali stosownie do art. 14 i 15 ustawy własności lokali, były przyjmowane na rachunek bieżący zakładu budżetowego i w związku z tym rozliczane w księgach rachunkowych zakładu. Należy wskazać, że wnoszone zaliczki na poczet kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie mogą być traktowane jako przychody jednostki sektora finansów publicznych, w tym także wówczas, gdy wykonuje ona zadania zarządcy. Zgodnie z przepisami ustawy o własności lokali, pobranymi zaliczkami zarządca nieruchomości nie może swobodnie dysponować, posiadają one konkretne przeznaczenie oraz podlegają corocznemu rozliczeniu w stosunku do faktycznie poniesionych kosztów na utrzymanie nieruchomości wspólnej. Z tego względu nie mogą być one traktowane jako środki publiczne – przychody jednostki sektora finansów publicznych w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.). Prowadzenie rozliczeń wspólnot powinno odbywać się poza rachunkowością zarządcy, jako odrębnego podmiotu obowiązanego do jej prowadzenia na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości. Jak bowiem stanowi art. 29 ust. 1 ustawy o własności lokali, zarządca nieruchomości ma obowiązek prowadzenia dla każdej nieruchomości wspólnej pozaksięgowej ewidencji kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz zaliczek uiszczanych na pokrycie tych kosztów, a także rozliczeń z innych tytułów na rzecz nieruchomości wspólnej, przy czym rozliczenia winny być dokonywane przez rachunek bankowy (art. 30 ust. 1 pkt 1). Ujmowanie w księgach rachunkowych Zakładu omawianych zaliczek wpływa negatywnie na przedstawienie w księgach rachunkowych jego sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego. Przykładem tego są stwierdzone w trakcie kontroli zapisy ksiąg rachunkowych m.in. na koncie 854 „Fundusz remontowy” – str. 13-14, 22, 26, 29-31 protokołu kontroli.
W sferze wykonywania zarządu lokalami ustalono również, iż w 2006 roku ZGKiM wykonał w dwóch budynkach wspólnot mieszkaniowych, w których część lokali stanowi własność gminy Mońki, roboty termomodernizacyjne. Koszty tych prac zostały opłacone w większości przez Zakład – zarządcę, ponieważ zebrane od właścicieli lokali zaliczki na koszty zarządu nieruchomością wspólną nie były wystarczające na sfinansowanie prac modernizacyjnych. Wyłożone środki za innych niż gmina członków wspólnoty zostały zarachowane przez zarządcę jako należność od wspólnot, która ma być spłacana w kilku kolejnych latach z bieżących wpłat dokonywanych przez właścicieli na fundusz remontowy (łączna suma należności wynikająca z opłaconych robót modernizacyjnych, a także robót remontowych w innych budynkach wspólnot wyniosła 100.568,32 zł). Z uwagi, iż finansowanie prac modernizacyjnych odbywało się z wykorzystaniem dotacji celowej na inwestycje, przekazanej przez gminę w wysokości 200.000 zł, Burmistrz Moniek wystąpił do kontrolowanej jednostki, w trybie przepisów ustawy o finansach publicznych, o zwrot części dotacji w kwocie 62.043,56 zł jako pobranej w nadmiernej wysokości. W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż środki z dotacji mogły być wykorzystane do wysokości udziałów gminy we wspólnotach, w pozostałej bowiem części stanowiły niedozwolone kredytowanie innych właścicieli lokali. Postępowanie o zwrot dotacji pozostawało w dacie kontroli w toku z uwagi na uchylenie, z odwołania Zakładu, decyzji Burmistrza przez SKO i przekazane sprawy do ponownego rozpatrzenia. W odwołaniu od decyzji badana jednostka podniosła w szczególności, iż wykonanie ze środków publicznych termomodernizacji budynków wspólnot mieściło się w hipotezie art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, co potwierdził NSA w wyroku z dnia 22.09.1997 r. (sygn. I S.A./Ka 1308/97) – str. 13-14, 60-62 protokołu kontroli. Pomijając kwestię określenia przez dotującego celu dotacji (została ona przyznana na „docieplenie budynków mieszkalnych”), należy wskazać, iż przywołane przez kontrolowaną jednostkę orzeczenie, odnoszące się do finansowania substancji mieszkaniowej z budżetu gminy w rozpatrywanym przez sąd stanie faktycznym, zostało wydane z uwzględnieniem innego niż obecnie stanu prawnego, a zwłaszcza art. 56 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych. Przepisy tego artykułu ustawy dotyczyły utrzymania w okresie do dnia 31 grudnia 2004 r. czynszu regulowanego (ustanawianego przez gminę) w odniesieniu do stosunków najmu lokali w domach stanowiących własność osób fizycznych albo lokali stanowiących własność takich osób, nawiązanych na podstawie decyzji administracyjnych o przydziale lub na podstawie innego tytułu prawnego przed wprowadzeniem publicznej gospodarki lokalami. W obecnym stanie prawnym, gospodarka mieszkaniowym zasobem gminy (definiowanym jako zasób lokali stanowiących własność gminy albo gminnych osób prawnych lub spółek handlowych utworzonych z udziałem gminy, z wyjątkiem towarzystw budownictwa społecznego, a także lokali pozostających w posiadaniu samoistnym tych podmiotów) prowadzona jest na podstawie wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy. Program ten winien zawierać m.in. analizę potrzeb oraz plan remontów i modernizacji wynikający ze stanu technicznego budynków i lokali tworzących ten zasób, z podziałem na kolejne lata, a także wysokość wydatków w kolejnych latach, z podziałem na koszty bieżącej eksploatacji, koszty remontów oraz koszty modernizacji lokali i budynków wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy, koszty zarządu nieruchomościami wspólnymi, których gmina jest jednym ze współwłaścicieli, a także wydatki inwestycyjne – art. 21 ust. 2 pkt 2 i 7 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy… Rada Miejska w Mońkach przyjęła taki plan na lata 2005-2010 uchwałą Nr XX/143/05 z dnia 25 lutego 2005 r. (Dz. Urz. Woj. Podl. Nr 61, poz. 823 ze zm.). W uchwale tej (§ 2) organ stanowiący przyjął postanowienia w sprawie niezbędnych prac remontowych wskazując m.in. na udział finansowy gminy w remontach budynków, których gmina jest współwłaścicielem, a więc stanowiących wspólnoty mieszkaniowe w rozumieniu art. 6 ustawy o własności lokali. Jak stanowi art. 12 ust. 2 tej ustawy, właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach z nieruchomości wspólnej w stosunku do ich udziałów. W tym też celu właściciele lokali ustalają m.in. wysokość opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, o których mowa w art. 14 i art. 15 ustawy, a także przyjmują roczne plany gospodarcze (art. 22 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy). W świetle przywołanych regulacji nie ma zatem podstaw, aby zarządca nieruchomości wspólnej, w tym przypadku będący jednostką sektora finansów publicznych, wykładał środki finansowe (publiczne) za pozostałych właścicieli celem utrzymania nieruchomości wspólnej w należytym stanie. Dodać przy tym należy, iż sprzedaż przez gminę lokali, jak to wynika z przepisu art. 21 ust. 2 pkt 8 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy…, nie może być li tylko procesem pozyskiwania dochodów budżetowych, lecz ma służyć poprawie wykorzystania i racjonalizacji gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy. W aspekcie owej racjonalizacji sprzedaż lokali mieszkalnych umożliwia przenoszenie kosztów zarządu nieruchomościami wspólnymi na innych niż jednostka samorządu terytorialnego właścicieli lokali wchodzących w skład wspólnot mieszkaniowych.
Badając sferę rachunkowości zakładu budżetowego ustalono, że kontrolowana jednostka prowadzi księgi rachunkowe za pomocą komputera, jak i metodą tradycyjną (ręcznie); na te dwie metody prowadzenia ksiąg wskazuje dokumentacja opisująca przyjęte w zakładzie zasady rachunkowości. Księgi prowadzone przy użyciu komputera nie są drukowane, archiwizuje się je na magnetycznych nośnikach danych. Celem badania prawidłowości kontrolowana jednostka okazała księgi rachunkowe prowadzone ręcznie w postaci rejestrów częściowych grupujących na kontach operacje jednolite rodzajowo oraz rejestru syntetycznego (zbiorczego), do którego przenoszone są miesięczne obroty rejestrów częściowych. Rejestry spełniają m.in. rolę dziennika, o którym mowa w art. 14 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Jak stanowi przepis ust. 3 tego art. ustawy, jeżeli stosuje się dzienniki częściowe, grupujące zdarzenia według ich rodzajów, to należy sporządzić zestawienie obrotów tych dzienników za dany okres sprawozdawczy, zgodnie zaś z przepisem ust. 1 – bez względu na technikę prowadzenia ksiąg rachunkowych dziennik powinien umożliwiać uzgodnienie jego obrotów z obrotami zestawienia obrotów i sald kont księgi głównej. Ustalono, że dziennik nie zawiera pozycji „suma obrotów”, nie można więc dokonać ich uzgodnienia z obrotami zestawienia obrotów i sald. Ponadto stwierdzono, że zestawienie obrotów i sald sporządzano za okresy miesięczne, ale salda kont ustalano tylko za miesiące kończące kwartały roku obrotowego, co stanowi naruszenie postanowień art. 18 ust. 1 ustawy, nakazującego, aby w zestawieniu sporządzanym nie rzadziej niż na koniec miesiąca wykazywane były m.in. salda na koniec okresu sprawozdawczego – str. 12-13 protokołu kontroli.
Kontrola realizacji obowiązków sprawozdawczych ujawniła nieprawidłowe, w świetle rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2006 r. w sprawie sprawozdawczości budżetowej (Dz. U. Nr 115, poz. 781 ze zm.), sporządzanie sprawozdania Rb-30 z wykonania planu finansowego zakładu budżetowego za 2006 rok. Nieprawidłowość polegała na ujęciu dotacji celowych otrzymanych na wydatki inwestycyjne w pozycjach przychodów i kosztów Zakładu. Należy wskazać, iż jednostki organizacyjne funkcjonujące w formie zakładów budżetowych wykazują dotacje celowe otrzymane z budżetu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji i zakupów inwestycyjnych wyłącznie w części D sprawozdania dotyczącej danych uzupełniających o finansowaniu inwestycji ze wskazaniem źródeł finansowania wydatków inwestycyjnych, co wynika z § 22 załącznika nr 33 w związku z § 23 ust. 1 pkt 1 załącznika nr 34 do przywołanego rozporządzenia w sprawie sprawozdawczości (w części dotyczącej kosztów ujęciu podlegają wyłącznie wydatki inwestycyjne sfinansowane z własnych środków zakładu budżetowego) – str. 14-15, 25 protokołu kontroli.
Badając stan rozrachunków Zakładu ustalono, że na koncie 201/1 „Rozrachunki z odbiorcami z tytułu sprzedaży wody i odprowadzania ścieków” figuruje saldo należności wymagalnych w kwocie 21.157,84 zł. Należności te powstały przed 1 stycznia 2005 r. i dotyczą 24 odbiorców – str. 19 protokołu kontroli. Stosownie do art. 118 Kodeksu cywilnego, termin przedawnienia dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi trzy lata, zaś po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. (art. 117 § 2 k.c.). Bieg przedawnienia przerywa się w szczególności przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia, a także przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje (art. 123 § 1 k.c.). Na gruncie wskazanych regulacji kodeksowych, dopuszczenie do przedawnienia należności Zakładu prowadzi w konsekwencji do uniemożliwienia skutecznego ich dochodzenia, a tym samym do nieuprawnionego, w świetle art. 24 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, odstąpienia od realizacji przychodów własnych, służących pokrywaniu kosztów jego działalności. Wskazania również wymaga, iż dopuszczenie do przedawnienia należności jednostki sektora finansów publicznych nosi znamiona naruszenia dyscypliny finansów publicznych, określonego w art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 14, poz. 114 ze zm.).
Kontrola rozrachunków ZGKiM wykazała ponadto występowanie na koniec 2006 roku zobowiązań wymagalnych wobec dostawców towarów i usług w kwocie 5.844,23 zł, tj. zobowiązań, których termin płatności minął i nie były one przedawnione ani umorzone – str. 20-21 protokołu kontroli. Zobowiązania te zostały uregulowane w miesiącu styczniu 2007 roku, niemniej ich występowanie świadczy o naruszeniu zasady gospodarki finansowej jednostek sektora finansów publicznych, wyrażonej w art. 35 ust. 3 pkt 3 ustawy o finansach publicznych, iż wydatki publiczne powinny być dokonywane w wysokości i terminach wynikających z wcześniej zaciągniętych zobowiązań.
W wyniku sprawdzenia procedury opracowania planu finansowego zakładu budżetowego ujawniono, że plan finansowy na rok 2006 został ustalony przez dyrektora ZGKiM w dniu 15 marca 2006 r. na podstawie ustnego porozumienia ze Skarbnikiem Gminy, przed podjęciem uchwały budżetowej przez Radę Miejską (co nastąpiło w dniu 30 marca 2006 r.) oraz przekazaniem przez Burmistrza Moniek pisemnej informacji z dnia 31 marca 2006 r. o ostatecznych kwotach dotacji – str. 23 protokołu kontroli. Jak wynika z przepisu § 43 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształcaniu w inną formę organizacyjno-prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), kierownik samorządowego zakładu budżetowego zatwierdza plan finansowy zakładu, dostosowując go do uchwały budżetowej, w terminie 10 dni od dnia otrzymania, od zarządu jednostki samorządu terytorialnego, informacji o kwotach przychodów i wydatków zakładu oraz wysokości dotacji i wpłat do budżetu.
Z przeprowadzonych czynności kontrolnych wynika, iż Zakład pobierał czynsze za najem lokali z mieszkaniowego zasobu gminy w oparciu o stawki ustalone w uchwale Rady Miejskiej w Mońkach Nr XX/141/05 z dnia 25 lutego 2005r. roku w sprawie określenia stawek czynszu regulowanego za lokale mieszkalne. Stosownie do art. 8 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy…, kompetencja do ustalania stawek czynszu przysługuje organowi wykonawczemu gminy – str. 28-29 protokołu kontroli. W tej kwestii skierowałem odrębne pismo do Burmistrza Moniek.
Badając koszty Zakładu stwierdzono, że nieterminowo dokonano odprowadzenia na rachunek bankowy równowartości odpisów na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych w kwocie 47.765,76 zł. Stosownie do przepisu art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), równowartość dokonanych odpisów na dany rok kalendarzowy pracodawca przekazuje na rachunek bankowy Funduszu w terminie do dnia 30 września tego roku, z tym że w terminie do dnia 31 maja tego roku przekazuje kwotę stanowiącą co najmniej 75% równowartości odpisów. Badana jednostka dokonała stosownych przelewów w dniach 4 października i 21 grudnia 2006 r. (odpowiednio 46.460,- i 1.305,76 zł) – str. 44-45 protokołu kontroli.
Kontrola udzielania przez ZGKiM zamówień publicznych wykazała nieprawidłowości w postępowaniach prowadzonych w trybie przetargu nieograniczonego o wartości poniżej 60.000 euro na termomodernizację budynków mieszkalnych przy ul. Słowackiego 5 i Al. Niepodległości 8 w Mońkach (postępowania o udzielenie tych zamówień opisano na str. 45-52 protokołu kontroli):
a) w obu postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego do opisu przedmiotu zamówienia nie stosowano nazw i kodów określonych we Wspólnym Słowniku Zamówień, co stanowiło uchybienie przepisowi art. 30 ust. 7 (w pierwotnym brzmieniu art. 30 ust. 4) ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2006 r. Nr 164, poz. 1163 ze zm.);
b) w obu procedurach przetargowych zamawiający dopuszczał do udziału w postępowaniu wykonawców, którzy nie przedłożyli wymaganych treścią specyfikacji istotnych warunków zamówienia dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału:
- w postępowaniu dotyczącym budynku przy ul. Słowackiego (trzeci przetarg nieograniczony) wykonawca Zakład Usługowo – Transportowo – Handlowy Bogusław W. spośród wymaganych dokumentów nie złożył referencji potwierdzających należyte wykonanie zamówienia, złożył nieaktualne (wystawione wcześniej niż 6 miesięcy przed upływem terminu składania ofert) zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, a ponadto nie dołączył do oferty harmonogramu rzeczowo-finansowego. Winno to było skutkować wykluczeniem wykonawcy z postępowania stosownie do art. 24 ust. 2 pkt 3 Prawa zamówień publicznych oraz odrzuceniem jego oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i 5 ustawy, natomiast komisja przetargowa uznała, że wykonawca ten spełnia warunki udziału w postępowaniu. Nieprawidłowość ta nie miała wpływu na wynik postępowania, ponieważ kryterium wyboru oferty najkorzystniejszej była wyłącznie cena, a wskazany wykonawca zaoferował cenę wyższą od drugiego wykonawcy, który brał udział w postępowaniu;
- w postępowaniu dotyczącym budynku przy Al. Niepodległości dwóch wykonawców, spośród trzech biorących udział w postępowaniu, nie złożyło wymaganych dokumentów: PPHU „Wobud” Grzegorz W. nie złożył aktualnego zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej oraz wykazu zrealizowanych zamówień, zaś PHU „BBWD” Sp. z o.o. nie złożyło aktualnego odpisu z KRS oraz dowodu wniesienia wadium. Komisja przetargowa odrzuciła ofertę spółki z uwagi na niewniesienie wadium, natomiast uznała za spełniającą wymogi zamawiającego ofertę PHU „WOBUD” oraz dokonała jej wyboru jako najkorzystniejszej z uwagi na najniższą cenę – 117.118,50 zł, zgodnie z przyjętym kryterium. Zaniechanie wykluczenia tego wykonawcy i odrzucenia jego oferty na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 i ust. 4 w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 5 ustawy miało wpływ na wynik postępowania, ponieważ wykonawca PUH „BUDBAU”, który złożył ofertę wraz z wymaganymi dokumentami zaoferował wykonanie przedmiotu zamówienia za sumę 147.148,96 zł, mieszczącą się w granicach podanej przed otwarciem ofert kwoty 155.208,38 zł, jaką zamawiający zamierzał przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia. Dodać należy, iż postępowanie wszczęto przez ogłoszenie o przetargu w dniu 10 marca 2006 r., zamawiający nie mógł zatem sanować braków w wymaganych od wykonawców dokumentach. W świetle art. 26 ust. 3 Prawa zamówień publicznych, w brzmieniu mającym zastosowanie do tego postępowania, zamawiający winien był żądać od wykonawców uzupełnienia dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu wyłącznie w przypadku, gdy ich nieuzupełnienie skutkowałoby unieważnieniem postępowania. Podkreślenia także wymaga, że w omawianym postępowaniu zamawiający nie miał obowiązku żądania dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu (art. 26 ust. 2 ustawy), natomiast jeżeli ustanowił wymogi w tym względzie winien był dokonywać oceny ofert z ich uwzględnieniem;
c) w obu postępowaniach zarówno dyrektor Zakładu, jak i członkowie komisji przetargowej nie złożyli pisemnych oświadczeń, wymaganych przepisem art. 17 ust. 2 Prawa zamówień publicznych, o braku lub istnieniu okoliczności powodujących ich wyłączenie z wykonywania czynności w tych postępowaniach;
d) w protokołach postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wskazywano (na podstawie kosztorysów inwestorskich) wartość brutto zamówienia oraz w oparciu o tę wartość dokonywano przeliczenia na euro. Jak stanowi art. 32 ust. 1 ustawy, podstawą ustalenia wartości zamówienia jest całkowite szacunkowe wynagrodzenie wykonawcy, bez podatku od towarów i usług, ustalone przez zamawiającego z należytą starannością.
Ponadto, badając zamówienie publiczne na dostawę oleju opałowego ujawniono, że w ogłoszeniu o przetargu nieograniczonym nie wskazano terminu związania ofertą, co było naruszeniem przepisu art. 41 pkt 11 Prawa zamówień publicznych – str. 53 protokołu kontroli.
Stwierdzone w trakcie kontroli nieprawidłowości były wynikiem nieprzestrzegania bądź błędnej interpretacji przepisów prawnych dotyczących gospodarki finansowej i rachunkowości zakładu budżetowego.
Odpowiedzialność za gospodarkę finansową Zakładu – jednostki sektora finansów publicznych, w tym za wykonywanie obowiązków w zakresie kontroli wewnętrznej, spoczywa na dyrektorze Zakładu, stosownie do art. 44 ustawy o finansach publicznych.
Wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości należy do obowiązków głównego księgowego Zakładu, stosownie do ustalonego zakresu czynności oraz art. 45 ustawy o finansach publicznych.
Mając na uwadze ustalenia kontroli, na podstawie art. 9 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych, zalecam:
1. Założenie odrębnego rachunku bankowego dla prowadzenia rozliczeń zarządu nieruchomościami wspólnymi oraz zaniechanie ujmowania tych rozliczeń w księgach rachunkowych zakładu budżetowego (w księgach zakładu powinny pozostać należności z tytułu wyłożenia przez zakład środków finansowych za pozostałych właścicieli lokali).
2. Zaniechanie finansowania kosztów zarządu nieruchomościami wspólnymi za innych niż gmina właścicieli lokali.
3. Zobowiązanie głównego księgowego do:
a) prowadzenia dziennika w sposób umożliwiający uzgodnienie jego obrotów z obrotami zestawienia obrotów i sald kont księgi głównej;
b) prawidłowego, tj. zawierającego wszystkie wymagane elementy, sporządzania comiesięcznych zestawień obrotów i sald kont księgi głównej.
4. Zapewnienie prawidłowego sporządzania sprawozdań budżetowych Rb-30 w zakresie źródeł finansowania wydatków inwestycyjnych.
5. Prowadzenie prawem przewidzianych działań windykacyjnych w odniesieniu do należności Zakładu celem niedopuszczenia do ich przedawnienia.
6. Terminowe regulowanie zaciągniętych zobowiązań.
7. Zatwierdzanie planu finansowego Zakładu po otrzymaniu od organu wykonawczego gminy stosownej informacji w trybie przepisów wskazanych w niniejszym wystąpieniu.
8. Terminowe przekazywanie równowartości naliczonych odpisów na rachunek bankowy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.
9. W zakresie udzielania zamówień publicznych:
a) stosowanie nazw i kodów określonych we Wspólnym Słowniku Zamówień do opisu przedmiotu zamówienia;
b) dokonywanie oceny spełniania przez wykonawców warunków udziału w postępowaniu zgodnie z opisem tych warunków, z uwzględnieniem przepisu art. 24 ust. 2 pkt 3 Prawa zamówień publicznych;
c) zapewnienie, aby osoby wykonujące czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego składały oświadczenia wymagane art. 17 ust. 2 ustawy;
d) ustalanie i wskazywanie w protokołach postępowania prawidłowej wartości zamówień, tj. bez podatku od towarów i usług;
e) zawieranie w ogłoszeniu o przetargu nieograniczonym wszystkich wymaganych prawem elementów.
O sposobie wykonania zaleceń pokontrolnych proszę powiadomić Regionalną Izbę Obrachunkową w Białymstoku w terminie 30 dni od daty otrzymania niniejszego wystąpienia.
Dodatkowo informuję o możliwości składania, w terminie 14 dni od daty otrzymania wystąpienia pokontrolnego, zastrzeżeń do zawartych w wystąpieniu wniosków, za pośrednictwem Prezesa RIO do Kolegium Izby, zgodnie z art. 9 ust. 3-4 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych. Bieg 30-dniowego terminu ulegnie zawieszeniu w stosunku do wniosków objętych zastrzeżeniem.
Podstawą zgłoszenia zastrzeżeń może być tylko zarzut naruszenia prawa poprzez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie.
Prezes
Regionalnej Izby Obrachunkowej
w Białymstoku
W wyniku kontroli w w/w jednostce skierowano pismo z dnia 13.11.2007 roku, do organu wykonawczego:
Pan Zbigniew Karwowski
Burmistrz Moniek
W wyniku problemowej kontroli gospodarki finansowej, przeprowadzonej w Zakładzie Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Mońkach przez inspektorów Regionalnej Izby Obrachunkowej w Białymstoku, stwierdzono nieprawidłowości opisane w wystąpieniu pokontrolnym, którego egzemplarz przekazuję Panu w załączeniu do niniejszego pisma.
W trakcie kontroli stwierdzono m.in., że Zakład pobierał czynsze za najem lokali z mieszkaniowego zasobu gminy w oparciu o postanowienia uchwały Rady Miejskiej w Mońkach Nr XX/141/05 z dnia 25 lutego 2005r. roku w sprawie określenia stawek czynszu regulowanego za lokale mieszkalne. W uchwale tej Rada Miejska określiła „stawkę bazową czynszu regulowanego za 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego”, procentowe wskaźniki podwyższające lub obniżające tę stawkę, a także – w załączniku do uchwały – wysokość czynszu w poszczególnych budynkach tworzących mieszkaniowy zasób gminy. Treść tej uchwały świadczy, iż została ona podjęta z naruszeniem kompetencji Burmistrza Moniek wynikającej z art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy… (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.). Zgodnie z przywołanym przepisem, jeżeli właścicielem zasobu mieszkaniowego jest gmina, stawki czynszu ustala organ wykonawczy gminy – zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 21 ust. 2 pkt 4 ustawy. Owe zasady dotyczą zaś polityki czynszowej, określanej przez organ stanowiący w wieloletnim programie gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy.
Z przedstawionych względów właściwe jest podjęcie przez Pana Burmistrza działań zmierzających do ustalenia stawek czynszu najmu lokali mieszkalnych stosownie do przysługujących Panu kompetencji.
Prezes
Regionalnej Izby Obrachunkowej
w Białymstoku
Odsłon dokumentu: 120437800 Poprzdnie wersje tego dokumentu: brak
|